Pahası yüksek olan şeylere bakın etrafınızda.

Küçüldükçe büyürüz aslında bu dünyada.

“Yükte hafif, pahada ağır!” deriz, değil mi?

***

3 gram altın ile 1 ton demir alınabilir en nihayetinde.

Kemiyet mi keyfiyet mi derlerdi ya büyükler.

Olgunlaşan başağın boynunu bükmesi misali.

***

Olgun olan her şeyin başı eğiktir, yere bakar. Kendini, aşını, uykusunu, gülüşünü küçültmeye bakar sadece. Minimalisttir, küçük şeylerden mutlu ve huzurlu olur.

***

Büyükce yapılan her şeyi garipsemişimdir.

Bilmem nerenin en büyük camisi, okulu, parkı…

Çok mu önemli? Ya da acep o büyüklüğün gereğini yapabilecek mi?

Zannetmiyorum.

Ya da bize görmek nasip olmadı şu ana kadar.

***

Elbette “Cehalet mutluluktur!” Thomas Gary’nin dediği gibi. Ve başı dik gezmeye vesiledir.

Halbuki bilgi yüklü oldukça insan bazı gerçeklerin farkına varır.

Misalen ne kadar çok okunacak kitap, izlenecek film, tetkik edilecek makale var şu dünyada.

Yapılacak o kadar çok çalışma var ki. Ne gücümüz yetiyor, ne vaktimiz, ne de mali kaynaklarımız. Sürekli eksik kalıyor bir yanımız, düşüncelerimiz. Emin olun yetişmeyecek de…

***

Kendimiz gibi düşünen üç beş kişi bulunca sıkı sıkıya sarılıyoruz ya hemen. “Hadi şu projeyi bir hayata geçirelim ne olur…” diyerekten saldırıyoruz gönlümüzde ve zihnimizdeki ukdelere.

Herhalde bundan demiş kainatın Efendisi “İki günü denk olan ziyandadır!” diye.

“Hiç akletmez misiniz?” uyarısı gereği sürekli düşünen, dertlenen insanların ne gecesi kalıyor ne de gündüzü zira. Bedeninin isteği olan temel ihtiyaçları dahi geçiştirerek elde ediyor. Bulduğu yerde sızıyor, aklına gelirse yemek yiyor, hasta olsa “Mücahit at sırtında iyileşir!” düsturu gereği çalışarak arıyor şifasını.

***

“Dünyayı sen mi kurtaracaksın be adam!” diye söylenenlere sesleneniyorum.

Emin olun bu tip insanların derdi dünyayı kurtarmak falan değil. Tek dertleri üzerlerine yüklenmiş olan ödevleri hakkıyla yerine getirebilmek. Onun için zulmün önüne geçmek de budur, ahirette sıratı geçmenin yolu ve metodu da.

Ki gerçekte de böyle değil mi?

***

En nihayetinde taşıyamayacağımızı yüklendirmeyen bir Rabbimiz var.