Evimin balkonunda otururken az ötedeki sokağın içinde birbirleriyle oyun oynayan, koşuşturan ve eğlenen çocukların seslerini dinliyordum. Duymak değil. Dinliyordum. Kulak kabartmıştım bildiğiniz. Zira oldukça ilgi çekici diyaloglar dönüyordu ortalıkta. En çarpıcı olanını hemen aktarayım.

Küçük kız:

-Artık her şey bitti. Herr şeyy!

Küçük oğlan:

-Olsun güzelim. Metaverse’de görüşürüz.

Bunu duyunca, az önce fincanımdan büyük bir yudum aldığım kahveyi olduğu gibi ağzımdan dışarıya püskürttüm tabi gülerken. Bir de görmek istedim. Ayağa kalkıp uzaktan göz attım onlara. Yaşlar 7 8 civarında olmalıydı. Kızın, bittiğini söylediği o ‘her şey’ ne olabilirdi acaba diye düşünürken en çok buna gülebilirdik, yıllar önce. Konuşmanın komik kısmı, bu söz olabilirdi. Ya da durun, ne yıllar öncesi, 1 2 sene önce demeliydim. (bilim ve teknolojide çok hızlı bir şekilde yol alıyoruz malum) Fakat şimdi, konuşmadaki diğer cümle, ilkini kat be kat geride bırakıyor: “Metaverse’de görüşürüz.”

**

Konuya şimdi bir antr parantez açmalıyım. Çocukken, çocukluğun kıymetini bilmezdim. Anlamını. Bunun, yakın geleceğin dünyasını inşa eden akıl ve temel yapı taşı olduğunu bilmiyor; yalnızca o an gördüğüm şeye inanıyordum – yakın geleceği kendine dert eden kişi, çocuk değildir zaten- O an gördüğüm şey ise, dünyanın işte o sıradaki yetişkinlere ait olduğuydu. Onların dünya sahnesinden el etek çekmesiyle birlikte, baş rollerde bizlerin büyümüş hallerinin olacağını kestiremiyor ve sanki çocukların hep çocuk olarak kalacağını ve dünyanın -görünürdeki- maliklerinin ve hakimlerinin de o sırada o orta yaşlı kişiler olan annelerimiz ve babalarımız olacağını sanıyordum. Hep öyle olacakmış gibi.

**

Değilmiş meğer. İnsan zamanla yaşlanırmış. Çocuklar da büyürmüş. Her nesil, baş rollerde devir teslimler olurmuş. Dolayısıyla çocuk demek, benim için artık ön görülebilir bir hale gelen yakın geleceği imar edecek olan mimar anlamına gelirmiş. Şu anda sözüne güldüğüm, “Metaverse’de görüşürüz” diyen çocuğun, yakın gelecekte çığır açacak bir yapay zeka mühendisi olup olmayacağından kimse emin olamaz mesela. Fakat bu olasılık, ihtimal dahilinde mi? Evet. Artık öyle. Şimdi öyle. Ya da işin mutfağında değil de sofrasında olur ve yalnızca bir katılımcı olarak varlık gösterir oralarda. Arz-ı endam eder. ‘Arz-ı avatar’ eder mi demeliydim ya da? Komik…

**

Şu anda belirsiz olan bu sisli, fiziksel olmayan ama bir şekilde varlığa bürünmekte olan alemde de oraya has bir terminoloji bulunacaktır zamanla elbet. Ha bu arada avatar, ‘orada’ zihninizle ve duygularınızla içine girip vücuda geleceğiniz imge, şeklinde açıklanabilir sanırım. Tabi hala bilmeyen varsa! Hala bilmeyen var mı sahi?“Baksanıza el kadar çocuğa. O bile biliyor!” denilse ne kadar yersiz olurdu şimdi ama, değil mi? ‘bile’ derken? Pardon? Asıl o biliyor çünkü… Z kuşağının hemen ardındaki, 2013 ve sonrasındaki yıllarda doğanları kapsayan nesilden söz ediyorum. Alfa nesli!

**

“Metaverse’de görüşürüz” sözünü duyunca, kahvemden aldığım yudumu dışarıya püskürtmeden, ciddiyetle yutmanın nasip olacağı yılları görmeye ömür vefa eder mi, bilinmez. Hayırlısı. Yok, sahte bir cenneti görme heveslisi olduğumdan değil. Sadece merak işte.