Son zamanlarda gençler arasında ittihat ve terakki özentisi taşıyan çocukların öne çıkmak için çabaladıkları görülmektedir.

Bu durum neden ve nasıl ortaya çıktı diye araştırınca doğal olarak etkiye tepki olarak çıktığını görüyoruz.

Bu memlekette birileri kendini Abdülhamit gibi görünce birileri de iktidarın ortaya koyduğu etkiye tepki olarak ortaya bir ittihatçılık tavrı koymaya çalışıyor.

Hükümetin tavrına kızan ittihatçı oluyor.

Filistin Sultan Abdülhamid Hanın kişisel mülküdür sözüne inanan ittihatçı oluyor.

Bir parti genel başkanının tutuklanmasına itiraz eden ittihatçı oluyor.

Bir belediye başkanının haksız yere tutuklandığına inanan da ittihatçı kesiliveriyor.

Dahası İttihatçılığı cumhuriyet ve demokrasi zanneden zamane gençlerimiz var.

Cumhuriyetin nimetleri ile büyüdükleri için cumhuriyetçiliği ittihatçılık zanneden bebelerimizin yanında orta yaşı geçtikleri halde ittihatçılık oynayan cumhuriyetçi demokrat dedelerimiz bile var artık.

Delikanlısıyla ihtiyarıyla hepsi sözde Atatürkçü ama ittihat ve terakkinin savunduğu ilkeler ile ne kadar çatıştığını veya benzediğini bile bilmez durumda.

Hâlbuki İttihat ve terakki hakkında adam gibi 2 kitap okusa ittihatçıların çoğunun cumhuriyetçi ve demokrat olmak bir tarafa ümmetçi ve Panislamizm’i savunan insanlar olduğunu görecekler.

İttihatçı olmanın aynı zamanda ittihat ve terakkinin üç önemli paşası olan Enver, Cemal ve Talat paşaları savunmak olmadığını bile bilmeyenler, Birinci Dünya Savaşı'na girmemizde önemli rol oynayan bu üç paşanın, dünya savaşı sonrasında vatan haini ilan edildiklerini de bilmezler.

Farklı bir açıdan bakıldığında İttihatçıların Kurulu düzene karşı darbe girişimi yapmak olduğunu, ittihat ve terakkinin Osmanlıya karşı otoriteyi değiştirme adına darbe yaptığını bilmeyen 100 yıl sonraki takipçiler bu günlerde hükümete karşı ortaya konulan olaylara müdahale eden asker ve polisi överek devletimin yanındayım nutukları atmakta bir mahzur görmüyor.

Bugünkü sosyal medya platformlarında ittihatçılık paylaşımı yapanların çoğu ideolojik bir körlük içinde olduklarını bile fark etmeden cumhuriyetçilik, demokratlık ve ittihatçılık adına ideolojik bir savrulma yaşayarak polis devleti olmayı kabullenebiliyor.

Milliyetçilik adına milleti baskılamanın adı ne zamandır ittihatçılık oldu diyesi geliyor insanın.

Bir insan nasıl savunduğu ideolojik görüşü bu kadar bilmez bir hale nasıl getirilebilir diye düşünmeden edemiyor.

Hele hele Türkçülük adına ortaya çıkıp, demokrat tavırlar takınıp cumhuriyetçilik yaparak 1926 yılında yapılan İzmir suikast girişiminin ittihatçıların planı olduğunu bile düşünemeden İttihatçı ve Atatürkçüyüm diye gezinenleri gördükçe nasıl bir nesil yetiştirdiler böyle diye hayıflanmamak elde değil.

Bir diğer yanlış insanların ittihatçılığı sadece Üç Paşalardan ibaret zannetmeleridir.

Hâlbuki o dönemde İttihatçı olmayan nerdeyse kimse yok.

Söz buraya gelmişken birkaç ittihatçı ismi sıralayalım ki konu daha iyi anlaşılsın: Cemal Paşa, Enver Paşa, Talat Paşa, Mustafa Kemal Atatürk, İsmet İnönü, Mehmet Akif Ersoy, Said Nursi, Kazım Karabekir, Mustafa Suphi, Celal Bayar, Yunus Nadi ve Ziya Gökalp.

Yani sağdan sola, soldan sağa nerdeyse İttihatçı olmayan yok gibi.

FARKINDA MIYIZ?

Kurtuluş Savaşı bile İttihatçılar tarafından yerel direnişlerle başlatıldı.

İttihatçılık Cumhuriyetin kuruluşundan sonra tek parti döneminde kötü bir şey olarak görülüp gösterildiğinden kurtuluş savaşında yararlılık gösterip devlet katında görev verilen ittihatçıların çoğu zorunlu olarak kemalist oldular, olmayanlar ise tasfiye edildiler.

Türkiye siyasetinde ittihat ve terakkiden gelmeyen sadece birkaç gelenek var.

Bunlar Erbakan Merhumun Milli Görüş geleneği ile Liberal Parti ve bölücü kürt siyasal terörü.

CHP'den MHP'ye, DP'den DSP'ye hatta İttihatçı Mustafa Suphi’yi her sene anan TKP bile ittihatçı kökten gelmektedir.

Daha ileri giderek şimdilerde Osmanlıyı diriltmek iddiası ile ortaya çıkıp yeni Osmanlıcılık iddiasında bulunan bazı Ak Parti mensuplarını gördükçe, AKP de bile ittihat terakki damarı vardır demek yanlış olmayacaktır.