Yaratılış amacımızın Rabbe kulluk olduğunu bilmek, bilerek yaşamak.

Kimi zaman gelen imtihanlar karşısında çaresizce dua etmek, kimi zaman şikayet etmek. Ama en güzeli Rabbe nazlanmak.

Dil farklı söylese de kalbi bilen Yüce Yaradandan ne saklanabilir ki, öyle değil mi?

Rabbena diyerek her iki cihanda da iyiliği, güzelliği istiyor, vermesi için de bolca dua etmiyor muyuz?

**

Rabbim bir kuluna fani dünyada imtihan ve sıkıntı veriyorsa bilin ki kulun kendisine daha çok yaklaşmasını isiyordur. Kulum beni unutmasın, beni hatırlasın, beni daha çok zikretsin istiyordur.

Bazen de bakarız hiç derdi olmayan birine imrenir, ahh keşke benim hayatım da böyle olsa deriz, oysa şu kainatta hiç derdi olmayan bir kul bulmak mümkün mü? Elbette değil. Yaratılış gayemiz kulluktu. Bu kulluk karşısında tabiki derdimiz, sıkıntımız olacak.

**

Başımıza gelen sıkıntılar karşısında belki bir gün içerisinde defalarca Rabbimizin kapısını çalıp ey Allahım ben geldim. Gene ben geldim. Senden diliyor ve istiyorum demekten vazgeçmeyeceğiz.

İstediğimiz iyilik ve güzelliğe de ulaştıktan sonra tabii ki Rabbi unutmayıp, teşekkürümüzü edeeğiz.

Peki bu teşekkür nasıl olur? Nasıl olmalıdır?

**

Şükür ve bize verilen ibadet görevlerimizi yerine getirmemizle olur.

Peki şükür sadece lisanla mı olmalı? Allah’a hamdolsun, şükürler olsun deyivermekle tamam olmaz. Bişri Hafi Hz. Bu hususu şöyle izah buyuruyor. “Azaları içinde yalnız dil ile şükreden kimsenin şükrü az olur. Çünkü gözün, kulağın, ellerin, midenin ve ayakların da şükrü olmalıdır.

Gözün şükrü, haramama bakmamak hayır gördüğü zaman onu almak ile olur.

**

Kulağın şükrü bir hayır işittiği zaman onu ezberlemekle olur.

Ellerin şükrü hakkı olandan başkasını tutmamakla olur.

Midenin şükrü helal ile gıdalanmakla olur.

Akıl ve kalbin şükrü, ilim ve hilim ile dolmakla olur.

**

Ayakların şükrü ise iyilikten başkasına gitmemekle olur.

Kim ki uzuvlarıyla şükrederse hakikatle şükredenlerden olur.

Ayeti kerimede “Eğer şükrederseniz, size olan nimetlerimi artırırım, eğer nankörlük ederseniz, hiç şüphesiz azabım çok şiddetlidir.” İbrahim 7.

İnsanın bu dünyadaki imtihanı iki ana kola ayrılmaktadır:

1- Nimetlere şükür.

2- Meşakketlere sabır.

Sabır selamate erdirendir. Bol sabırlı ve şükürlü hayat ile ebedei hayata uğurlanabilmek en güzel hediye olmaz mı Rabbimizden,