Beklenmedik bir anda ayatına seni derinden sınayan bir yıl girer. Bu yıl şimdiye kadar ertelediğin ya da farkına bile varmadığın dersleri bir bir sunar gümüş tepsilerde. Durmayı öğretir, sabrı, bazı savaşlara girmemeyi bazen yenilmeyi yeniden ayağa kalkmayı uzanan elleri de gösterir uçuruma itenleri de, kapıdan kovsan bacadan gelecekleri de gösterir, kapıyı açsan gelmeyecekleri de.

Güçlü yanlarımız, zayıflıklarımız keşkelerimiz, neden böyle oldularımız kendimizle mücadelemiz hüzünlerimiz neşelerimiz kısacası bizi biz yapan duygularımızı bazen kendi içimizde bazen de uçlarda yaşadığımız bir yılın son mısralarındayız. Belki de büyüdükçe sessizleştiğimiz dışımıza kapanıp içimize açıldığımız kimseyle konuşamadığımız sorunlarımızı kendimizin halledebileceğimizi düşünüp daha da çıkmazlara getirdiğimiz, ruhumuzu ve kalbimizi naftalinlere sarıp sandıklara kaldırdığımız ruhumuza ağır gelen mücadeleci bir yılın son demleri.

Allah imkansız dediğin her şeyin Rabbi alt üst olacaksın. Hatta ümitsizlikten öleceğim zannedeceksin ama rabbim seni kurtaracak ettiğin dualar seni bulacak kalbin sevginin ışıklarını yakacak gözlerimiz yeniden parlayacak belki de birinin duasında öyle güzel bir yerdeyiz ki kader bizi kimseye yazmaya kıyamıyordur demişti bir arkadaşım.

Belki de her şeyi kabullenip hayatı akışına bırakmak lazım. Zorlamak bazen çözüm değildir. Ve zorla olan hiçbir şey güzel değildir. Hayat bazen hiç kimsenin fatiha bilmediği bir yerde ölmüşsün de yaşarken anlaşılmamış ölürken bile kimseler seni bulamamış gibi hissettiriyor. Sevilmediğinizi düşündüğünüz yerden sevgi dilenmeyi, sizinle konuşmak istemeyeni ısrarla aramayı, size vakti olmayana her zaman müsait olmayı, ve en önemlisi her zaman herkesin yarasına merhem olmayı birilerine iyi gelmeyi bırakın. Unutmayın körün gözü açıldığında ilk bıraktığı şey bastonudur ve yara bantları yara iyileşince hükümsüzdür.

O zaman 365 sayfalık hikayemize güzel bir yazar olmak için gelin tertemiz bir sayfa açalım.

Yazmayan kalemleri.
Sayfası bitmiş defterleri.
Kulpu kırık fincanları.
‘Zayıflayınca giyerim’ kotunu.
Son 5 aydır giymediğiniz kıyafetleri.
Arka balkona tıkıştırdığınız, bir gün yüzünü yenilerim pırıl pırıl olur dediğiniz o sandalyeyi.
Dibi kararmış tencereyi.
Taşındığınız hangi evden kaldığı, hangi kapıyı açtığı artık meçhul olan o anahtarları.
Sırf genç ve güzel çıkmışsınız diye yanınızda o hiç sevmediğiniz tiple poz verdiğiniz fotoğrafı.
Çekmecenin dibindeki müzik kasetlerini

ATIN
Ohh bir ferahlayın bakalım. Tamam mı?
Şimdi ihtimalleri atın.
‘Olacaktı, son anda olmadı’ları atın, olmamış işte.
Takılıp kaldığınız o günü.
Düşünüp durduğunuz o lafı.

ATIN
Küstüğünüz için uzun zamandır görmediklerinizin aklınızda kalan son görüntüsünü.
Alındıklarınızın, gücendiklerinizin hiç umurunda olmayan o ‘olayı’

ATIN
O hiç beceremediğiniz yemeğin tarifini
Kestiğiniz eski gazete küpürünü
İçinizi kemiren o ukteyi

ATIN
Zamanı gelince yiyeceğiniz soğuk intikam yemeğini de dökün.
Soğuk yemeğin hiç tadı olmaz, dışarıdan bir döner söyleyin daha iyi.
Buzdolabının üzerindeki diyet listesini (görüp Canım sıkılmasın diye faturaların altında duruyor
Depodaki koşu bandını.
Cevabı olmayan soruları,

Kaçırdığınız fırsatları
Atıldığınız işleri
Beceremediğiniz ilişkileri
Bir gün lazım olur diye rehberinizde kalan o sevmediğiniz kişileri

ATIN
Arkanızdan konuşanları.
Önünüzü kapayanları.
Alamadığınız terfi yi
Oturamadığınız evi
‘Şimdiki aklım olsa’ları
Aldığınız en kötü karneyi.
Hatta en iyi karneyi.
Çalışmayan saatleri.
İşe yaramayan fikirleri.
Kaçan trenleri.
Zamansız yaşlandıran dertleri.
‘O gün’ olanları.
Halının altına süpürdüklerinizi.
Dolabın dibine iteklediklerinizi.
Zannettiklerinizi,keşkelerinizi

ATIN
Bakın, ne güzel güneş çıktı.
Yaşamın keyfine bakın ...

Dün doğan güneş bu gün serdiğiniz çamaşırları kurutmaz. Hiç kimse geriye giderek yeni bir başlangıç yapamaz ama bugün yeni bir son yapıp yeniden başlaya bilir. Çünkü nefes aldığımız her gün yeniden başlamak için reset tuşu aktif.