Bir zamanlar bizim bir "Gayalı Park"ımız vardı. Tüm belediye otobüsleri oradan kalkardı. Gişeden BESO biletini alır, kumbaraya atar, evimize giderdik.

Onun yanında bir de "Posdâne"miz vardı. "Zambıklı" zarfları dilimizle ıslatır, yapıştırır, "mekdop" yollardık eşe dosta.

Diyeceksiniz ki Gayalı Park da, Posdâne de "yirinde" duruyor, şimdi de var.

Evet var da, ne o otobüs durakları, ne de o mektuplar kaldı. Otobüslerin yerine yardım kuruluşlarının çadır kulübeleri, mektup kuyruklarının yerini de fatura kuyrukları aldı şimdilerde.

Haa, bir de bayramlarda, yılbaşılarda kartpostal satan seyyarlar vardı, Posdâneden İplikçi Camisine kadar. Oralardan rengârenk bayram tebriği alır, yollardık.
Mektup 1 liraysa meselâ, tebrik indirimli 50 kuruş olur, onu zamkı ıslatamadan zarf açık vaziyette yollardık.

Bilmem hatırlayan kaldı mı, milâdî yılbaşına karşı çıkan "bizim mahalle" efradı hicrî yılbaşında da indirimli tebrik yollamak ister, posdâne kabul etmez, tartışmalar yaşanırdı. Hristiyanın yılbaşına indirim var da müslümanın yılbaşına "nedî" indirim yok diye "hömerirdik."

Hele hele hiç unutmam, 70'li yıllarda hicrî 1400'e giriyoruz. Hem yılbaşı, hem de onbeşinci asrın başı. Sabah namazı Sultan Selim Camisinde cümbül cemaat toplandık. Zannedersin ki caminin önünde beyaz atına binmiş, halifeyi rûyi zemîn hazretleri önümüze düşmüş, hemen orada İslâm Devletini îlan edivereceğiz!

Yine o zamanlar, bugünlerde ya "Takgalı Dağ"da hilali gözetlemeye çıkar, ya da Suud'dan gelen telefonlara bakar, bir gün önceden oruç açar, bayram namazı kılar, bayram yapardık. Bunu da büyük bir cihad aşkıyla yapardık. Maksat, lâik devlete muhâlefet olsun!

Doğrudur, yanlıştır ben bilmem, "böyükler bilir" ama biz bunları yaşadık. Hey gidi günler hey, neler gördük, neler yaşadık. Demirel'li, Ecevit'li, Erbakan'lı, Türkeş'li ve "netekim" Kenan Evren'li günlerde.

O günlerden bugünlere geldik. Şimdi bayramlar nasıl mı geçiyor?
"Böğün" çok uzatdık, onu da yarın yazalım inşaallah...