Abdullah Gül “Kayserili” ve derin bir siyasetçi.

Şu an boş gibi gözükse de “boş” birisi değil.

Tayyip Erdoğan ve AKP için boş gibi duran ama boş durmayan birisinin başıboş kalması tehlikelidir.

Peki ne mi olur?

Daha önce Melih Gökçek örneğinde yaşadık. Bir zamanlar Melih Gökçek şimdikinden daha güçlü idi. Tayyip Erdoğan o zaman da güçlü idi ama şimdiki kadar değildi. Dışarıya ne kadar renk vermeseler de ikilinin arası biraz limoni idi ve Melih Gökçek her an her şey yapabilirdi.

Ankara Büyükşehir adaylığı tartışılırken, Tayyip Erdoğan, Gökçeği kesmez bıçakla eğleyerek son dakikada, bilmem kaçıncı sefer–kerhen de olsa- “Al şu Ankara Belediyesini, otur oturduğun yerde, başka işler karıştırma” dedi ve Melih Gökçeği tabiri caizse “bitirdi.”

Şimdi benzeri bir durumla karşı karşıyayız. Bu sefer durum daha da ciddi. Yarın, öbür gün ne olacağı belli olmaz.

Dedik ya Abdullah Gül “boş” birisi değil. Bülent Arınç gibi “özgül ağırlığı” olan bir isim.

Gerçi Bülent Arınç bu lafı ettiğine bin pişman oldu, ne kadar özgül ağırlığı olduğunu da cümle alem gördü ama Abdullah Gül kendisi böyle bir laf ettiği falan yok. Onun da bir miktar özgül ağırlığı vardır herhalde. Bu ağırlığın miktarı önemli değil. Az veya çok tartışılır ama ilerde bu ağırlıktan “bir şeyler” olur mu?  Olabilir.

Öyleyse ne yapmak lazım? Korkulu rüya görmektense uyanık olmak lazım.

İşte uyanıkça bir formül:

Abdullah Gül önümüzdeki seçimde Ak Parti’den milletvekili yapılır. Tabii ki vaktiyle hem Başbakanlık, hem de Cumhurbaşkanlığı yapan bir kimsenin “sade” bir milletvekili olması yakışmaz. O zaman ne olacak? Başbakan veya Bakan mı? Hayır.

Ona yakışan makam Meclis Başkanlığı. Daha önce bu makamın bir üstü ve bir altını yapan bir isim, şimdi de bu iki makamın ortası olan TBMM Başkanlığına oturur, böylece TC’nin ilk 3 koltuğunun da tadına bakmış olur ve “iş biter.”

Hem halen bu koltukta oturan Cemil Çiçek’ten de, daha önce bu işi yapanların hepsinden de fazlası var, eksiği yok.

Hatta laf aramızda böyle bir seçimde Ak Parti’yi bırak, muhalefetin çoğundan da oy alır, belki ittifakla bile seçilir.

Meclis Başkanlığı biraz tarafsızlık gerektiren bir makam. Aynı Cumhurbaşkanlığı gibi. Her ne kadar Tayyip Erdoğan alenen bu tarafsızlığın gereğini yerine getirmese de Abdullah Gül bu tarafsızlık görüntüsünü ondan daha iyi verir. Hatta Tayyip Erdoğan bazı netameli kararlar arefesi yurt dışına gider ve “Cumhurbaşkanı Vekili” sıfatıyla bunları Gül’e imzalatır ve günü gelip lazım olunca “O imza bana ait değil” der çıkar.

Meclis Başkanlığı protokolde 2 numara ama biraz da sembolik bir makam. Ayda-yılda birkaç kritik oylama dışında fazla bir etkisi yok. 3-4-5… numaralı koltuklar belki ondan daha önemli.

Eh ne diyelim, şimdiden hayırlı olsun desek biraz erken. Çünkü siyasette bırak bir kaç ayı, 5 dakika sonra bile ne olacağı belli olmaz.