Sevgili kardeşlerim, bugün size bildiğiniz (ama %100 doğru, faydalı ve hak olan) susmanın faziletlerinden bahsetmeyeceğim. Siz zaten arif insanlarsınız ve bu konuları çok okumuş ve dinlemişsinizdir. İşte; “Konuşmak gümüşse, susmak altındır.” “Ya hayır konuş, yahut sus!” “Boş tenekenin sesi çok çıkar... vs. Ben bugün bu bağlamda konuyu ele almayacağım.

Bazı İslamcı çevrelerin özellikle (SP'li) İslami Cihad ruhuna sahip kardeşlerimizin bildikleri, bilinçleri, bilgi birikimleri ile gözlem, sezgi, işitsel bilgiler çok fazla ve de güzel bir seviyeye ulaşmış durumdadır. Hatta şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki bu tarif ettiğim grup/grupların içindeki ilkokul mezunu birçok kardeşimiz bu İslami uyanışa sahip olmayan yüzlerce profesörden daha akıllı, mantıklı, hatta bilgili konuşuyorlar. Hele şu televizyon şaklabanı 3-5 Profesör var ki; sanki iki kere ikinin dört olduğunu dahi unutmuşlar. Eğer yukarıdakiler altı diyorlarsa altı diyorlar, üç diyorsa üç diyorlar.

Neyse biz konumuza dönecek olursak, söylemek istediğimiz konun birisi şu: Her ne kadar belli bir seviyede bilgi-birikime sahip olsak ta bu yetersiz kalıyor ve yetmiyor. Bu söylediğim olgu, yüzyıllardır hep yaşanan ola gelen bir durumdur. Yani öğrenilen, biriktirilen bilgi, tecrübe ve deneyimler belli bir süre sonra yeni olaylar karşısında ve zaman içerisinde yetersiz kalır/kalıyor.

Benim esas anlatmak istediğim ise bu da değildir. Benim anlatmak istediğim iki noktada ortaya çıkmaktadır. Birincisi; deryadan bir damla; okyanustan ancak bir çay kaşığı bilgi alıyoruz, gerisi çok daha derin ve büyüktür. Biraz bu konularda ukalalık yaparsak derinlerde boğuluruz, Allah muhafaza! Haddimizi bilelim ve susup dinleyelim!

İkincisi ise; belki daha önce eski anlatılanların bazılarını duymuş olabilirsiniz. Ancak bu güne kadar bir çok alimin, bilim adamının, araştırmacının yakalayamadığı tespitleri, objeleri, ayetler ve sureler arasındaki farklı bir bağı yakalayabilmek konusunda hiçbir bilgiye sahip değiliz. O zaman; susmak ve hiç konuşmadan dinlemek ve yeni dersleri dinleyip yeni ibretler yakalamak lazımdır. Ya da birçok yerle bağlantı kuran, yabancı dil bilen veya olayı bizzat yerinde yaşayan, kendi merkezinden öğrenen...vs. kişileri dinlemek gerekiyor. Çünkü çoğu zaman bir şey göründüğü gibi de olmayabiliyor. Hem de biz çok yetersiz kalıyoruz. Hele bir de bilinen ve haberlerde günde 100 kere sunulan bir konuyu; bir başka sunum yapan konuşmacıya bağırarak duyurmak, söylemek var ya!..

Yine dönüp dolaşıp geliyoruz temel kalıba. “Ya hayır konuş, yahut sus!” Yani sus! Çünkü dinlersen öğrenirsin. yoksa (sen) bilen adamı da konuşturmuyorsun! Dinlediğini de cevap vermek için dinleme, dinler gibi yapma!

Susunuz, konuşmayınız ve dinleyiniz!.. Dinleyerek daha çok kazanacağız. Artık boş, lüzumsuz ve çok tekrarları dinlemeye de tahammülümüz kalmadı. Ben duyduğum bir haberi 100 kişiden tekrar niye dinliyorum. Sonra piyasadan duyduğumuz üç-beş haber üzerinden nasıl bu kadar bilimsel derin analizler yapabiliyoruz. Hiç konuşmayalım anlamında söylemiyorum. Tabi ki konuşacağız. Konuşalım, konuşalım da çok dinleyelim!.. Farz olan susmalar (Kur’an okunurken, Rasülüllah (sav) konuşurken, namaz kılınırken, hutbe dinlenirken...vs.) ile; farz olan konuşmaları (haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır. ) iyi bilelim!.. Yani susulacak yerde mutlaka susalım, konuşulacak, haykırılacak yerde de mutlaka konuşalım. Maasselam!..