Son zamanlarda, ülkemizin en onulmaz problemlerinden biri de, tıp çalışanlarına karşı uygulanan şiddet olarak gündeme gelmiştir.
Gün yüzüne çıkan bu problem, sadece ve sadece birkaç ay içinde meydana gelmiş problem değildir.
Bu uzun zamandır yaşanan sıkıntılardan ve kanayan yaralardan biridir.
Ama her zamanki gibi gene yanlış bir lanse biçiminde aksettirilmiştir gündeme. Çünkü Doktor’a şiddet olayı, hemşire, ebe ve sağlık memurlarına oranlandığı zaman, bu yükü çekenin hemşireler, ebeler ve sağlık memurları olduğu açıkça görülebilir.
Türk Hemşireler Derneği'nin 2000 yılında hemşire, ebe ve sağlık memurlarının meslekten memnuniyetine ilişkin yaptığı araştırmada; araştırmaya katılan hemşirelerin yüzde 41,9'unun mesleğinden memnun olduğu, yüzde 58.1'inin mesleğinden memnun olmadığı saptanmış.
Memnuniyetsizlik nedenleri ise,
1. Ücret yetersizliği,
2. Görev yetki ve sorumluluklarının belli olmaması,
3. Risk fazlalığı,
4. Görev dışı işlerde çalıştırılma,
5. Meslekte ilerleyememe,
6. Toplumun mesleğe yönelik olumsuz yaklaşımı,
7. Yoğun çalışma temposu,
8. Yardımcı sağlık personeli olarak değerlendirilme,
9. Fazla çalışma ve
10. İstenilen branşta çalışamama olarak sıralanmış.
Bu araştırmada ortaya konan memnuniyetsizlik nedenlerinin temelini biraz araştırdığımızda karşımıza şu üç problem çıkıyor.
İstihdam sorunu…!
Branşlaşma sorunu..!
Cinsiyet sorunu…!
Bu üç sorunu açarak yazımızı bitirip, geçmiş olmasına rağmen Hemşireler Günü’nü tebrik edelim bütün Hemşirelerimizin.
Hemşire istihdamı: Sağlıkta dönüşüm adıyla yürütülen politikalar, genelde sağlık çalışanlarını, özelde hemşireleri oldukça olumsuz düzeyde etkilemiş; halen etkilemeye devam etmektedir. Sağlıktan kar elde etmeyi hedefleyen bu politikalar tedavi edici sağlık hizmetlerine dayandığı, koruyucu sağlık hizmetlerini yok saydığı ya da finansal olarak bireysel sorumluluk alanını daralttığı için hemşirelerin istihdam sorunları ülkemiz dahil, pek çok ülkenin önemli bir sorunu. Ülkemizdeki toplam 80 bin hemşirenin yüzde 90'ı tedavi edici sağlık hizmetlerinde çalışıyor. Bunun yanında tedavi edici sağlık hizmetleri, Sağlık Bakanlığı tarafından belirlenen kadronun yarısından bile az sayıda hemşire ile yürütülmektedir. Örneğin 300 yataklı bir çocuk hastanesi için 400 hemşire kadrosu belirlenmişken 150-170 hemşire ile hizmet verilmektedir.
Böylesi yoğun koşullarda çalışan hemşireler kendi alanları olan bakımı başkalarına bırakma tehlikesiyle karşı karşıyadır. Bu durum mesleğin özerkliğini, bakım kalitesini olumsuz yönde etkilemekte, hemşireliğin sadece hekim istemlerini uygulayan bir meslek olarak algılanmasına neden olmaktadır.
Branşlaşma: Ülkemizde temel eğitim sonrası akademi dışında branşlaşma olanakları yoktur. (Ameliyathane hemşireliği, yoğun bakım hemşireliği, onkoloji hemşireliği vb.) Yıllarca onkoloji hemşireliği yapmış hemşireler çok farklı alanlarda çalıştırılabilmektedir. Bu durum mesleki doyumu azaltarak tükenmişliği artırmaktadır.
Cinsiyet: Hemşireliğin sosyolojik özelliklerinin en başında gelen önemli faktör cinsiyettir. Ülkemizde erkek hemşirelerin sayılarının çok az olması ve hemşireliğin kadınlara özgü bir meslek olarak algılanması mesleğin gelişimini olumsuz yönde etkiliyor. Ataerkil aile temelli toplumumuzda kadınlardan erkeğe boyun eğme ve saygı beklendiğinden, kadınlardan oluşan hemşirelik de bu anlamda büyük ölçüde payını almıştır.
Diyerek bu konuda ki araştırma sonuçlarını ve değerlendirmeleri sizlerle paylaştıkran sonra.
Veciz olmasa da ceviz (çetin) bir söz söyleyelim..!
Şiddetle tedavi talep edenin , şiddetli tedaviye ihtiyacı vardır.
Kınama: Karatay İlçesindeki 37 Nolu Aile Sağlığı Merkezinde Dr. Gülten ÖZTÜRK hanımefendiye, geçmiş olsun dileklerimizi iletiyor. Ve Şiddet yanlılarını hiddetle kınıyorum.