Bir kralın iki oğlu varmış. Kral ölünce, iki oğul yola koyulmuşlar. Yolda giderken çocuklardan biri diğerine;

“Sen kral olursan, ülkeyi nasıl yöneteceksin?” diye sormuş.

O da; “Ben kral olursam. Ülkeme eşitlik, adalet ve özgürlük getireceğim. Herkes mutlu olacak.” Demiş.

Ve ardından diğer kardeşine sormuş; “Sen nasıl yöneteceksin?”

O da; “Eğer ben kral olursam, ülkede her şeyden vergi alacağım. Hazineyi dolduracağım. Halkı baskı, zulüm ve işkenceden bıktıracağım. Halk o hale gelecek ki, mum gibi olacak.” demiş.

İki kardeş az gitmişler, uz gitmişler. Dere tepe üz gitmişler ve bir ülkeye varmışlar.

Ülke insanları telaş ve heyecan içinde bir meydanda toplanmışlar. Herkes bir şeyler konuşuyormuş.

Konuşulanları kulak kabartmışlar. Ülkenin kralı ölmüş ve yeni kral seçeceklermiş.

Seçimi de bir kuş yapacakmış. Kuş kimin başına konarsa kral o kişi olacakmış.

Kuşu salıvermişler ve kuş havada dönmüş dolaşmış gelip, “vergiyi çok alacağım ve herkesi mum gibi edeceğim” diyen kardeşin başına konmuş.

Halk siz yabancısınız demiş ve kabul etmemişler. Seçimi yeniden yapmak için, yeniden kuşu salıvermişler.

Kuş yine aynı adamın başına konmuş. Bunu üç defa tekrarlamışlar. Üçüncüsünde de aynı adamın başına konmuş.

Bunda da hayır vardır deyip adamı kral yapmışlar. Diğer kardeş yoluna devam etmiş.

Aradan epey zaman geçmiş. Yoluna devam eden kardeş, geri dönüp kardeşinin kral olduğu ülkeye gelmiş.

Ortalıkta kimseler gözükmüyormuş.

Sokaklarda epey dolaşmış. İn cin top oynuyormuş.

Evler yıkık dökükmüş.

Sonunda bir adam görmüş ve ona “Kralınız nerede?” diye sormuş. O adam sadece eliyle sarayın yolunu göstermiş.

Nihayet saraya varmış. Kardeşine yönetim işleri nasıl gidiyor diye soracak olmuş.

O da; “İnsanların her şeyini aldım. Konuşanlardan bile konuştukları kelime başına vergi aldım. Yolu işaretle gösteren adam, verecek bir şeyi kalmadığı için, sana el işaretiyle sarayı göstermiş ” demiş.

Her hikaye bir nasihat ve mana içerir. Aslında hikayeden ders almamız gerekiyor.

Bugün dünyanın yönetim şekli “medya ve para kuşu” tarafından yönlendirilerek yönetiliyor.

Halkın ensesinde kat be kat “ vergi bozası” pişiriliyor.

Dünya insanları büyük bunalımlar yaşıyorlar…

Yönetim kadroları ise “servetlerine servet” katıyorlar.

Bir yerlerde insanlar ölüyormuş, onlara ne..!

Bir yerde insanlık öldürülmüş onlara ne..!

Çıkarları ölmesin yeter ki..!

Keyifleri ve huzurları bölünmesin yeter ki..!

Huzurları için huzursuzluk çıkaran ve çıkarları için kendi paradigmaları ile insanlığı acıya ve sancıya boğan bu zihinsizler bilsinler ki..! 

Azmış ceninlerin, geride bıraktığı Cenazeler..!

İnsanlığın kurtuluşu için açılmış Eczaneler’dir…!

Her ölüm bir diriliş ve her ölüm kanayan yaralara ilaçtır.