Modern yaşamı seçen insanlar zamanla yıkılmaya başlar. Bir inşaat gibi. Fazla yük yüklenmiş temeli zayıf olan inşaat çöker. 

Yalnız kalmayı tercih eden kişi kendi temelini sağlamlaştırır. Sonra gelecek olan yükler onu yıkamaz. 

Modern hayatta iş stresi, trafik, başarılı olma çabası, birbirlerinin yerine geçmek isteyen iş arkadaşları, geçim sıkıntısı, zamanın kısıtlı olması gibi sıkıntılarla uğraşırken kendileriyle uzaklaşarak mesafe koyarlar. 

Böyle olunca beden, ruh ve duygular birbiriyle çelişmeye başlar. Ve bu çelişki büyük boşluklar oluşturur. İnsanı temelden yıkar. 

Kendini yeniden inşa etmek temelden başlar. Temeli yalnızlığın varlığını gerekliliğini kabullenerek olur. Yalnızlığı insanlara bağlı kalarak yalnızlaşmak olarak görmez. Rabbiyle olan yakınlığını artırmak şeklinde görür. 

Yalnız kalan insan beden, ruh ve duygularıyla yalnızken barışır. Duygularını fark eder, özünü görür. Yalnızlık bazen bir dakika bazen günlerce sürer. İş, trafik ev arasında az da olsa yanız kalabileceğimiz zamanlar belirlemek arınmak için lazımdır.