Ben her şeyden habersizim…
Her şey benden habersiz…
Kendi labirentlerinde dönüp duruyor insan… Dağınıklığı, telaşı, heyecanı, ama bir sürekli bir kısır döngü..
Bu kısır döngü bir nefesi andırıyor, almak istemediğin zaman bile aldığın bir monotonluğu taşıyor içinde…
Umutlar somurtuyor…
Düşler maneviyat ikliminden kopup, maddiyat kışında yeşeriyor…
Bütün güzel kelimelerin anlamı değişiyor…
Tek değişmeyen kelime ise “ACI” demeyi çok isterdim.. Ama acılar bile değişiyor…
Her şey değişiyor..
Geometrik dünyanın biyolojik döngüleri değişiyor, damaklarımızda tatlar, yüzlerimizdeki gülüşler ve içimizdeki şehirler değişiyor..
Zaman değişiyor, insan değişmiyor ama insan olmanın vasıfları değişiyor..
Sevmek değişiyor, aşk garipleşiyor ve sadakat yaralanmış, ortalık kan revan..
Sevginin aşkın yerini, maddi çıkarar ve koltuklar alıyor güce bırakılıyor bütün en ulvi duygular.. Cüzdanınla eş değer oluyor sevgileriniz ve değerleriniz kağıt üzerine basılmış bankonot’lara dönüşüyor..
Şefkat kelime olarak dilimizden çıkmamış olsada, baktığımız zaman içlerimizde ölmüş olduğunu fark etmemiz çok geç olmuyor…
Bir yabancının selamında, acaba ne isteyecek düşüncesi taşıyan bir bakışla karşılık veriyoruz …
İyilik, insanlık, misafirperverlik gibi kelimelerin hepsini, salaklık olarak isimlendirmiş durumdayız zaten.. Fedakarlık duygularının yerine egoyu sahiplenmişiz..
Her varlığın yok edicisi, o varlığın kendisi oluyor… Bir Ağacı, bir kibrit tutuşturuyor ve bir insanı gene bir insan mahvedebiliyor…
İnsan kendini kendinde kaybediyor ve başka yerlerde arama çabasına giriyor…
Kendi vicdan terazilerinde başkalarını çok güzel yargılıyor ama kendini o terazi’de asla tartma gereğini görmüyor…
Yenilenmek; yenilmekle eş değer bir anlam taşıyor artık benim için…
Her yeni gün dünden uzaklaşıp, düğünsel bir yaşam ironisine sahip olduğumuzdan beri, köklerimizi ve kelimelerimizi değiştirdiğimizden beri, çizgisel kaymalar yaşıyoruz…
Kaygılar ve saygılar bulunduruyoruz içimizde, saygı duyulmaması gereken ve kaygısı güdülmemesi gereken endişeler için….
Geçim kaygısı, kaliteli yaşam, kaygısı… bu kaygıların kayağında kaç ayak kaymış durumda biliyormuyuz..?