Çimenlik'de, cadde üzerinde ki eve yeni taşınmıştık...

***

Babam rahmetli batmıştı... Eve çekilmiş, hayata küsmüştü... O koca bahçeyi annem komşulardan aldığı maydanoz tohumlarıyla ekti...

***

Bütün ailenin, ümidi bir bahçe dolusu maydanoz mandallarına kalmıştı... Çok zor günlerdi...

***

Babam, sabah ezanların da kalkar herkesi namaza uyandırır, namaz kılındıktan sonra tarhana çorbası içilir, maydanozlar çıktı mı diye bahçe gezilirdi..

***

O maydanozlar sonunda büyüdü... Her gün sabah 40-50 bağ maydanoz hazırlayıp, Kadınlar Pazarı'nda okul öncesi kasaplara satmaya çalışırdım...

***

Küçücük bir kuzu aldık... Ya da biri hediye etti...

***

Babama can yoldaşı oldu... Kuzu öyle alışmıştı ki babama, onla oturur, onla kalkar hale gelmişti...

***

Babamın bir ıslığıyla koşarak gelirdi... Mahallede herkesin ilgisini çekmişti bu kuzu... Aynı küçük bir köpek gibi envai numaralar yapıyordu...

***

Babam sert bir adamdı... Kolay ağlamaz, derdini kimseye anlatmazdı... O kuzuyla bahçenin köşesindeki kayısı ağacı altında oturur, sanki uzun-uzun sohbet ederlerdi...

***

Kuzu kuzuluktan çıkmış, Gonya tabiri ile artık “toklu” olmuştu... Yapabildiği şeylerde artmış herkesi şaşırtmaya devam ediyordu...

***

Kurban Bayramı yaklaşmıştı... Yokluk ve ekonomik sıkıntı devam ediyordu...

***

Babam, Kurban Bayramı’nda bu can yoldaşını kesmeye karar vermişti...

***

“Kesmeyelim, biz kurbanlık istemiyoruz” dememize rağmen “baba” olmanın ağırlığında eziliyor, en değerli can yoldaşını Allah'a kurban ediyordu...

***

Babam ağlıyordu... İlk kez gördük... Bir çocuk için büyük bir şoktu...

***

O ağlayınca dayanamayıp, hepimiz ağladık...

***

Kuzu kesildi... Ama sanki evden cenaze çıkmıştı... Babam daha bir suskunlaştı...

***

En çok abimi etkilemişti bu olay... O Kurban Bayramı’nda kuzunun etine bir kaşık bile uzatmadı belki de...

***

Küçüktük... Oyun arkadaşımız, babamın avcunda yedirerek büyüttüğü o sevimli akıllı kuzu kesilmişti...

***

Hayatım boyunca her kurban sabahı o kuzu ve babamın gözyaşları gelir aklıma... “Baba” olmak bazen aileniz için en değerli şeyinizi feda etmek anlamına da geldiğini o gün anladım...

***

Aradan uzun seneler geçti... Kuzunun kesildiğine en çok ağlayan abim şimdi bir büyük mezbahanın müdürü... Günde 45-50 kuzu kesiyor, kestiriyor...

***

Emmanuel Kant ne güzel söylemiş; “Zaman sessiz bir testeredir”

***

Vaktinde hoşlanmadığınız işler, zamanın akışında o işlerin patronu yapar insanı...

***

Çocuklarınıza unutulmaz bir bayram yaşatmanız dileğiyle, Allah şimdiden kurbanlarınızı kabul ve makbul eylesin inşallah...

***

Amin diyin Müslümanlar...