Hayat uzun bir yol…

***

Yolun uzunluğuna göre yoldaş gerekir…

***

Çocukluğumuzdan bu yaşlarımıza kadar bir düşünün kimler girdi hayatlarımıza… Kimleri sevdik, kimler için neleri göze aldık, kimlerin peşinden sakin-sakin yürünmesi gereken bu yolda, nefes nefese koşarak tıkandık kaldık…

***

Dostluklar…

***

Bir araştırmaya göre, insanlar dost arayışında “en çok dinleyeni” tercih edermiş… Seni en çok dinleyen, en iyi dostundur o zaman…

***

Dost bir nevi terapistindir aslında hayatında… Bedavadan derdini kahrını çeker…

***

Uzun bir yol…

***

Yola namzet yüzlerce dost adayı yoldaş…

***

Yolculuğu nasıl planladığına göre de değişir yoldaş seçimin…

**

Bu uzun yolda amacın menzile ulaşmak, varılacak son noktaya en az kayıp, en yüksek kazançla ile varmaksa şayet ona göre “kahrımenlerden” ve pusulası şaşmazlardan seçersin dostunu…

***

Yolun yüküne katlanabilmek için, yolu bilenler bulmak lazım…

***

Şayet yolu amaç edindiysen,  işte o en zoru…

***

O yola dost dayanmaz…

***

Yollarda kaybolur gidersin… Aynı Ümit Yaşar Oğuzcan’ın şiirindeki gibi…

***

“Korkar oldum bana "dostum" diyenden 
Yoksa yok olandan, varsa yiyenden 
Ne onlardan eser kaldı ne benden 
Beni benden etti dost bildiklerim.”

***

Bu dünyada en çok seni kim dinliyor? Her türlü kaprisini kim çekiyor? Her şeye rağmen kim seni terk etmiyor?

***

“Fakat Allah, düşmanlarınızın kimler olduğunu çok iyi bilir. Hiç kimse, Allah gibi dost olamaz ve hiç kimse, Allah'ın yardım ettiği gibi yardım edemez. (NİSA SÜRESİ 45)”

***

Rabbim yolda rızasını kazanacağımız, raf ömründen çok ama çok önce içine “hava” girerek bozuluveren “çakma dostlardan” hepimizi muhafaza eylesin inşallah…

***

Yolun sahibine râm* olarak, yollarda kaybolmamak umudu ve dileğiyle hayırlı cumalar…

*Râm olmak; Boyun eğmek, itaat etmek