Yürekler paramparça yine,

İslâm Coğrafyasında…

Ağlıyor yavrucaklar,

Analar, babalar, dedeler ve nineler…

Bir yanda kardeş kardeşi vururken,

Bir yanda kana susamış canavarlar…

Âh mü’min, âh inanmış insan,

Nasıl varacaksın İlâhî huzura?

***

Yine bombalar yağıyor Gazze’mize,

Ateşler düşüyor yüreklerimize…

Yine sen ey Yahudî,

Evet, yine sensin o vahşî…

Hani inanıyordun Allah’a,

Ehl-i Kitap’tı senin adın,

Sözde biliyordun mahşeri,

Varacaktın huzurullah’a…

Ama hayır,

İnanmadın sen hiçbir zaman,

Ne Allah’a, ne Musa’ya…

Sen ancak,

Nefsini ilâh edindin.

Yine öyle,

En azîz insan,

Gûya sensin…

Hayır hayır,

Kahrolacaksın bir gün,

Dünyada ve hele ukbâda…

Yok olmayı isteyeceksin o gün,

Ama ne çare!

***

Ey zalim dünya,

Ey güçlü (!) olduğunu iddia edenler!

Akan her damla,

Sizi de boğacak bir gün,

Sakın unutmayın bunu,

Tutacak bebeklerin âhı,

Kahrolacaksınız o gün…