Enes b. Mâlik (r.a) ‘ten gelen bir rivayette Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyurmuştur.

“Miraca çıktığımda dudaklarını makaslarla kesen insanları gördüm.”

⁃ Ya Cebrâîl! Kimdir bunlar? diye sordum.

⁃ Senin ümmetinden olan bazı vaiz ve hatiplerdir. Onlar, insanlara iyiliği emreder kötülükten sakındırırlar ama kendileri yapmazlardı. Kur’an’ı okurlar ama onun üzerinde gerektiği gibi düşünmezlerdi, dedi.” (Ahmed, el-Müsned, 3/120.)

Yani Kur’an’ı okurlar ama içindekilerle amel yapmazlardı.

Katâde (rahmetullahi aleyh) Tevrat’ta şöyle bir ifadeden bahseder: “Ey Âdemoğlu! İhtiyacınız olduğu zaman beni anarsınız, sıkıştığınız zaman da bana dua edip istersiniz. Rahata kavuştuğunuz zaman da ise benden uzaklaşırsınız. Ne kötü bir iş yapıyorsunuz!”

el-Fezarî’nin senetleriyle Ebu Muaviye, Rasûlullah (s.a.v)’tan şöyle bir hadis rivayet etmiştir:

“Sizler, bugün Allah’ın apaçık delilleri üzerinesiniz. Allah (c.c) takip edeceğiniz yolu size açıkça göstermiştir. Şu iki sarhoşluk aranızda olmadan yoldan çıkmazsınız. Bunlar; cehalet ve geçim sarhoşluğudur. Şimdi sizler insanlara iyiliği emredip, kötülükten sakındırıyor ve Allah yolunda cihad ediyorsunuz. Aranıza dünya sevgisi girip artmaya başlayınca, bu yoldan uzaklaşacaksınız. Artık iyiliği emretmeyecek, kötülükten sakındırmayacak, cihad ve gayeniz de Allah için olmayacaktır. O zaman geldiğinde, aşikâr ve gizli bir şekilde Allah’ın kitabı ile amel edenler, bu zamandaki Ensar ve Muhacir gibi olacaktır.” (Ebu Nuaym, Hilye, 8/49)

Yüce kitabımız bizlere rehber olmak için indirilmiştir. Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v) bize rehber olarak gönderilmiştir.

O Yüce Kitabın içindeki yazılar hikaye olsun diye yazılmamıştır. Hayatımızın anlamlı olabilmesi için nasıl yaşamamız gerektiği yazıyor. Alemlere Rahmet olarak gönderilen Efendimiz’in davranışları ve sözleri de hikaye değildir.

Her müslüman için rehber niteliğinde olmak mecburiyetindedir.

O’nun ümmetinden olabilmek için buna mecburuz.

Söylediklerimizle ile yaptıklarımız da tutarlı olmalıdır.

Gününüz bereketli olsun.