Bir hikaye anlatarak başlayalım bugünkü yazımıza...

***

“Lüzumu halinde gireriz derinlere” diyerek, bir kıssa anlatarak mevzuu oluşturalım...

***

Çok fazla derine girmeden...

***

Bir profesör konferans vermek üzere, heyecanla salona girmiş...

**

Ama bakmış ki salon ön sırada oturan seyis dışında, bomboş...

***

Konuşup-konuşmama konusunda tereddüde düşen profesör sonunda Seyis'e sormuş:

“Buradaki tek kişi sensin... Sana göre konuşmalı mıyım, yoksa konuşmamalı mıyım?”
***
Seyis cevap vermiş:
 

“Hocam, ben basit bir insanım, bu konulardan anlamam...

Fakat, ahıra gelseydim ve bütün atların kaçıp bir tanesinin kaldığını görseydim, yine de onu beslerdim...”
***
Bu sözleri pek beğenen profesör konferansa başlamış...

***

İki saatin üzerinde konuşmuş durmuş, konferanstan sonra da kendini mutlu hissetmiş...

***

Dinleyicisinin de konferansın çok iyi olduğunu onaylanmasını umarak sormuş:

“Konuşmamı nasıl buldun?”

Seyis cevap vermiş:

“Hocam sana daha önce basit bir adam olduğumu ve bu konulardan pek anlamadığımı söylemiştim...”

***

Ve Seyis devam etmiş;

“Gene de eğer ahıra gelir, biri dışında tüm atların kaçtığını görseydim, onu beslerdim; ama elimdeki tüm yemi ona verip de hayvanı çatlatmazdım...”

***

Güzel değil mi?

***

Bazen cahile yatmak iyidir... Faydası vardır, zararı iyidir ...