Acı hızla yayıldı…

***

Öyle hızlı yayıldı ki, ekranlardan, sokaklara, caddelere, ofislere, simit tezgahlarına, inşaat işçilerinin öğle molası yemeklerine kadar bir gaz gibi sızdı…

***

En son da geldi, milletin boğazına koca bir düğüm gibi oturdu kaldı…

***

Kime baksam, kimle konuşsam, gözleri çakmak-çakmak,dokunsan ağlayacak…

***

Ne kadar kolay kazanıyormuşuz hayatımızı ve rızkımızı düşüncesi hakim ekseriyette...

***

Helal lokma aramak için yerin üç kilometre altına giren, babalar, enişteler,bacanaklar,amcaoğulları,teyze çocukları, baldız çocukları…

***

Hepsinin ümitleri,planları naaşları gibi, üst üste yığıldı kaldı...

***

Dünya üzerlerine göçtü...

***

Son nefeste, kuşları, bulutları, gökyüzünü görmeden, dünyadan göçüp gittiler...

***

Kabirlerinde öldüler...

***

Son uykusuna yattı madenci...

***

Ahı Allah'a kaldı...

***

Sêla...

***

Nerden geldi, bu bêla...

***

Soma’nın akciğer hastalıklarıyla uğraşan ahalisinin hep korkuyla beklediği o haber,dün kalan sağlam ciğerlerini de söktü aldı…

***

Herkes madene koştu…

***

Uykularından fırlamış,uyku sersemliği ile babasını arayan çocuklar...

***

“Mucizelere” sığınarak karanlık gecenin içinde, en karanlık dehlizlere, minicik elleriyle dua ışıkları göndermeye çalıştılar... Nefeslerini tutarak, yerin üç kilometre altında nefesi kesilenlere nefes verdiler kendilerince...

***

Karanlıklar içinde parlayan bir çift göz görmek için, Türkiye duaya kalktı...

***

Yeryüzündekiler, yeraltındakileri çıkarıp, tekrar gömmek için, kazdıkça kazdılar, nasır tutmuş vicdanları…

***

Minarelerden bir çığlık gibi yükselen o acı SÊLA, tüm ülkeyi kat ederek, boğazımıza bir hırt düğüm gibi geldi oturdu…

***

Yutkundukça ocaktan, bu sefer yürekleri yakacak kömür kadar kara, acı üstüne acı çıktı…

***

Ocağımız söndü… Rahmet et Ey Allahım…

***

İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi raciûn...