Ölmek üzere olan yaşlı bir baba, yatağının başına üç oğlunu çağırarak, onlara vasiyette bulunur…

***

"Oğullarım, ben ölünce, birbirinize düşmemeniz için, size sahibi olduğum 17 deveyi paylaştırmak istiyorum. Miras olarak develerin yarısını büyük oğluma, üçte birini ortancaya, dokuzda birini ise küçük oğluma bırakıyorum."

***

Babalarının ölümünden sonra, mirası babalarının vasiyeti uyarınca paylaşmak üzere kardeşler bir araya gelirler…

***

Fakat bir türlü işin içinden çıkamazlar…

***

Mirası babalarının istediği gibi pay edemezler…

***

Çünkü, 17 sayısı ne 2' ye, ne 3' e, ne de 9' a bölünebilir…

***

"Bu işin üstesinden ancak köyün tecrübeli yaşlısı gelir!" diye düşünüp, ona giderek, danışırlar…

***
Yaşlı Adam; "Benim bir devem var onu da size veriyorum… Devemi alıp yeniden hesap yapın!" der…

***

Bu cömertliğe çok şaşıran oğullar, 18 deveyi pay etmeye girişirler…

***

Önce ikiye bölerler, büyük oğul 9 develik payını alır. Sonra üçe bölerler, çıkan 6 deveyi de ortanca oğul alır...

***

Daha sonra dokuza böldüklerinde 2 deveyi de küçük oğul alır. Ama, bütün develeri paylaştıktan sonra ortada fazladan bir deve kalır yine…

***

Oğullar bu duruma da bir çözüm getirmesi için yaşlı adama başvururlar…

***
Yaşlı adam güler…
***
"İyi öyleyse!" der. "Sorununuz çözümlendiğine göre, ben de devemi geri alayım."

***
Niye anlattık bu hikayeyi?
***

Şehrin büyükleri, sorunlarla karşılaşınca, kendinden bir şey gideceği korkusuyla hareketsiz kalıyorlar…

***

Oysa sorun ne kadar büyük olursa olsun, çözüme niyetlenenden hiç bir şey eksilmiyor…

***

Sevgi ve bilgi verdikçe azalmayan, aksine daha da çok artan, tükenmez bir özelliğe ve güzelliğe sahip erdemler…

***

Ey büyüklerimiz, sorunları çözmek için ortaya lütfen bir deve koyun… Gelin bu şehirde sevgiyi ve bilgiyi hâkim kılalım…