“Hadis: Resulallah (sav) “Eğer köpekler ümmetlerden bir ümmet olmasaydı, hepsinin öldürülmesini emrederdim.”

İnsanoğlu yaratıldığı günden bugüne canlı cansız her varlıklarla dostluk ünsiyet kurmuştur. Kendine göre bazı hayvanları da birtakım sınıflamalar yapmıştır.

Mesela Aslan güç yiğitlik timsali, bülbül güzel ses ve name, ceylan (özellikle kadın için) güzellik... vb. Ancak yılan sinsi düşman, ayı kabalık, köpek, köpeklik; başkası adına yok yere saldırganlık yapma ve bunun gibi benzetmeler yapılmıştır. Bir de peygamberimiz (sav) bazı hadislerde de toplamda aynı anlamı içeren “köpek giren eve melek girmez.” açıklamaları vardır. Bu çok önemli bir hadisi şeriftir, sebepleri ve hikmeti yönünden araştırılması gereken güzel bir konudur.

Ben biraz da ironik bir biçimde köpeklikten-köpekleşmekten bahsedeceğim. Köpek evine sahibine aşırı sadık bir hayvandır. Neredeyse sahibi adına kendini feda eder, parçalar. O bir hayvandır ve o, ona fıtratında, doğasında bulunan bu tavır hem yakışır ve hem de bir belirlilik kazandırır. Bunu tam yapmayan köpekler zaten elde de, evde de tutulmazlar. Fakat insanlar bu sıfatın insan üzerinde görünmesinden pek hoşlanmazlar. Çünkü köpek başka insan başkadır. Ama bazı insanlar köpeklik yapmayı birinin köpeği olmayı kendisine yakıştırıp bundan zevk alıyorlar. Artık sahibi adına önüne geleni herkesi ısırıyorlar.

Hatta söz konusu iki ayaklı köpek olunca sahibinin bile hoşlanmayacağı bir biçimde hariçten fazladan yalakalıktan kısacası köpeklikten zevk alırlar. Sahibinin: “Hey Karabaş, Fino; gel buraya kes sesini!” demesine kadar o saldırıya ve havlamaya devam eder. Tıpkı bunun gibi yukarıdan sahibinden: “Sus, dur” emir gelinceye kadar havlamaya, ısırmaya, saldırmaya devam eder.

Peki niye bunlara biz köpek yakıştırması yapıyoruz? Cenabı Allah Araf Suresi 176 da şöyle buyuruyor: “Ve eğer dileseydik onu o ayetlerle yüceltirdik, fakat o alçaklığa saplandı kaldı ve kendi keyfinin ardına düştü. Artık onun ibret verici hali o köpeğin haline benzer ki, üzerine varsan da dilini uzatır solur, bıraksan da solur. İşte bu, ayetlerimizi inkar eden kavmin misalidir. Bu kıssayı iyice anlat, belki biraz düşünürler.” Çünkü üzerine vazife olmayan konularda haddi aşan kanun nizam dinlemeyen bir tavırda insanlıktan çıkıp tıpkı dört ayaklı, kuyruklu köpek gibi ağzından salyalar akarak eliyle-koluyla saldırarak başörtüsüne, Filistin bayrağına, sakallının sakalına saldırıyor. Bakın gerçekten niye köpek diyorum: Buna inanın; bu köpeğin babası sakallı, anası başörtülü, aile efradı Filistin sevdalısıdır. Hatta bunların partisi (sözde) İslamcı bir partidir. Ama bunların derdi O değil, bunların derdi; köpeklik. Köpeklikten madalya almak, sahibinin gözüne girmek. Ama ağa, çoban her kimse çoğu zaman böyle azgın köpeği evden çıkarıverirler, dağa kovalayıverirler. Bunlar da öyle oluyor sonunda eline ...... geçiyor.

Bunlar maaşlı görevli köpekler. Bir de maaşsız, alakasız, binlerce km uzakta bilip-bilmeden, hatta yanlış bilerek köpek gibi insanları ısıran, sahibinin yalancı şahitliğini yapan köpekler var. Hem çok netler: “Hayır, asla öyle değil!” O yapmadı, diğerleri yaptı. Her şey çok güzel. Siz uyduruyorsunuz...vs. Bu konuşmalar bir bilgiye dayanmıyor, ama bu bile köpeklik değil. Benim kastettiğim köpeklik tartıştığı insana saldırmak, şikayet etmek, ısırmak... Yoksa normal tartışılabilir.

Şimdiler de ise uluslararası köpeklik meşhur, Trump=ABD köpekliği. (Saçları açık kafaları sallamak), İsrail’in yerli köpeği Altaylı gibi, ya da bizim basın trolleri gibi (En azgınları da troller):- “Trump seviyorum dedi. Yok dostum dedi. O beni iyi bilir dedi...”

Havhav, hav, havhav, hav...