Öyle aç gözlüyüz, öyle açız ki, dinimizi yiyoruz..

***
Isırıp, mideye indirdiğimiz her orijinal parçanın yerine de naylondan bid'atler yerleştiriyoruz..

***

Öyle kaybolmuşuz ki, öyle şaşırmışız ki…

***

Kendi muhitimizde bile kafamızı duvarlara çarpıyoruz…

***

Yön levhalarımız rüzgar güllerine dönüşmüş… Esintiye göre yön değiştiren renksiz, çapsız karakterlerimiz, ruhlarımızı cılızlaştırmış…

***

Vicdan ve merhamet, kemiğin üstünde bir dirhem et kadar kalmış…

***

Aç gönüllerimiz, kendi ruhlarını yiyip bitiriyor…

***

Sokakta konuşan, yürüyen ama ruhlarını besleyemeyen, hazları için rüzgar gülü gibi dönen ama ayakta durmakta güçlük çeken zombilere dönüşmüşüz…

***

İlke, menfaat çukurunda çamura bulanmış… Dava uçkurda tek bir düğüme kalmış…

***

Öyle açız ki, kutsal kitabın ayetlerini kemirmeye başlamışız…

***

Kur’an-ı Kerim’den pastalar bile kesmiyor açlığımızı, zinayı, faizi haz ve kazanç kapısı yapmışız... Kraker ruhlu karakterlerimizi, bit’atlerle naylonlaştırmaya çalıştığımız yeni dinle(!) mübarekleştiriyoruz…

***

Topraklar başımıza, içimizdeki ey şaşkınlarımız…

***

Aşık Ruhsati’nin deyişinin üç kıtasına bir göz atarak bitirelim…

***
Gördüm iki kişi mezar eşiyor
Gam gasavet gelmiş boydan aşıyor

***
Çok yaşayan yüze kadar yaşıyor
Gel de bu rüyayı yor deli gönül
***
Ruhsati dünyadan geçemiyorsun
Topraklar başına vay deli gönül