İçimizde katranlaşan bir hüzün var…

***

Onca öksürsek de, bir türlü atamadığımız, boğazımıza yapışıp kalmış, yutkunmamızı engelleyen, dilimizi damağımıza yapıştıran bir zulme uğramışlığın acımtırak tadı var içimizde…

***

Nefesimiz kesiliyor…

***

Sözcükler anlamlarını yitirip, oruç ile birlikte kaynayan kazanları andıran vicdanlarımız da eriyip gidiyor…

***

O nefes darlığına benzeyen, bizi tıkayan, yoran, morartan din-dar-lığı üzerimizden atmaya çalışıyoruz…

***

Kan içinde yüzen coğrafyaya, bir yudum nefes talebimiz, sanki içimizdeki birlik yoksulluğu yüzünden yedi kat semanın daha birinci katında yüzümüze geri çalınıveriyor…

***

Orucuz…

***

Farzından olmasa da, sanki dillerimiz, ellerimiz de bağlı zulme karşı…

***

Ruhlarımız çiğnendi…

***

İzzeti nefsimiz binlerce kilometre öteden ayaklar altına alındı… Haysiyetimiz kirletildi…

***

Gonya tabiriyle; “Devenin üstünde dalandık”

***

Ümmetin erkekleri olarak iftar sofralarında hanımlarımızın yüzüne bakamaz olduk…

***

Ey Rabbim, izzetimizi, şahsiyet ve şerefimizi elimizden alma…

***

Gazze’de, hem izzeti hem de cenneti kazanan topluluklardan eyle…

***

Amin diyin Müslümanlar…