Bir insanın yaşamında yetişkinlik evresini, kararlarını, tabularını, kimliğini oluşturan en önemli kısım çocukluk evresidir.

Çocukluk çağı, hayal gücünün en aktif olduğu, süperegomuzun tam manasıyla gelişmediği ancak gelişme adımlarını attığı, en saf en temiz duygularla hareket ettiğimiz, kendimizi tanımaya ve anlamlandırmaya başladığımız en önemlisi de bu dünyayı anlamlandırmaya başladığımız bir dönemdir. Çocuğun hayal gücü, hisleri yetişkinlerden ayrı olarak çalışır. Mesela güneşi pembe olarak çizebilir, bir kurbağayı uçurabilir, hatta hayali bir arkadaş edinebilir. Bunların hepsi çocukluk çağında olan ve yetişkinleri gülümseten detaylar olarak hafızalara kaydedilir.

Çocukken yaşadığımız olaylar bizi yetişkinliğe hazırlar. Çocukken öğrendiğimiz bilgiler bizi ilerleyen yaşamımızda nasıl birisi olmamız gerektiğine iter. Çocukluk insanın en önemli çağıdır. Verilen her bilgi, örf ve adet, gelenek, kültür yapısı çocuğun kodlarına işlenir. Bütün bu sebeplerle çocuklara çok özenle yaklaşılması gerektiği noktası dikkat edilecek bir husustur.

Gelin çocukların ne istediklerine daha yakından bakalım:

Çocuk hayal gücünü durdurmak yerine daha fazla geliştirmek ister, bu dünyada yapamayacağı, gerçek olmayan şeyleri bile hayal dünyasında gerçek gibi yaşamak ister. Yetişkinler tarafından dinlenilmek ister, yetişkinler ona değer versin, görüşlerini önemsesin ister. Böylece sağlıklı birey olmayı ve diğer insanlara saygı duymayı öğrenir. Çocuk sevgi ister, sevilmek ve sevildiğini bilmek ister. Çocuk ona bakım veren kişiden güven ister, ona kötü bir şey yapmayacağına dair bir güvenceyle sağlama almak ister kendini. Bu dünyayı anlamlandırırken yanında onu kısıtlamayacak ama tehlikelerden de koruyacak birilerini ister. Hayatı öğrenmeye başlarken bu hayatın negatif yönünü bilmek ama negatifliği kendi üstüne almamak ister. Hayvanları, doğayı tanımak meraklı olmak ister. Merak bu dünyada hayatta kalması için onu güdüleyen tek uyarandır. Ne kadar meraklı olsa da yine arkasına dönüp baktığında orada ona güven veren birisinin olmasını ister. Aslında bir insanın en temel ihtiyaçlarını ister çocuk. Koşulsuz bir sevgi, koşulsuz bir güven ve koşulsuz sevmek ister.

Çocuklarımıza daha dikkatli davrandığımız sürece onları yetişkinlik hayatına en güzel şekilde hazırlarız. Bugün eve döndüğümüz zaman çocuklarımıza nasıl olduğunu, bugün neler yaptığını sormayı ve onları dinlemeyi unutmayalım. Bizim için çok küçük olan ayrıntılar çocuklar için büyük değişimlerin kaynağı olabilir. Sadece, onlara yönelttiğimiz “Bugün neler yaptın?” sorusu dünyalarında olumlu yönde değişimler meydana getirebilir. Anne-baba olmak kolaydır ancak “gerçek” anne-baba olmak, işte o dünyanın en zor ama bir o kadar da harika olan tek görevidir.