“Söyle bana arkadaşını, sana kim olduğunu söyleyeyim”

* Daima düşünceliydi.

* Susması konuşmasından uzun sürerdi.

* Lüzumsuz yere konuşmazdı.

* Konuştuğunda ne fazla, ne de eksik söz kullanırdı.

* Dünya işleri için kızmazdı.

* Kendi şahsı için asla öfkelenmez ve öç almazdı.

* Kötü söz söylemezdi.

* Affediciliği tabii idi, intikam almazdı.

* Düşmanlarını affetmekle kalmaz, onlara şeref ve değer de verirdi.

* Kimseyle çekişmezdi.

* Çok konuşmazdı.

* Boş şeylerle uğraşmazdı.

* Umanı umutsuzluğa düşürmezdi.

* Hoşlanmadığı bir şey hakkında susardı.

* Hiç kimseyi ne yüzüne karşı, ne de arkasından kınar ve ayıplardı.

* Kimsenin kusurunu araştırmazdı.

* Kimseye hakkında hayırlı olmayan sözü söylemezdi.

* Yanında en son konuşanı ilk önce konuşan gibi dikkatle dinlerdi.

* Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi.

* Her zaman ağırbaşlıydı.

* Konuşurken çevresindekileri adeta kuşatırdı.

* Kelimeleri parıldayan inci dizileri gibi tatlı ve berraktı.

* Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü.

* Yürürken ayaklarını yerden canlıca kaldırır, iki yanına salınmazdı.

* Adımlarını geniş atar, yüksek bir yerden iner gibi öne doğru eğilirdi.

* Vakar ve sükûnetle rahatça yürürdü.

* Kapısına yardım için gelen kimseyi geri çevirmezdi.

* Dostlarına şöyle derdi: “ Dünya da garip bir kimse yahut bir yolcu gibi ol “

* Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir hâletle dururdu.

* Âdet üzere sarf edilen hiçbir kötü sözü ağzına almamıştı.

* Sıkıntılı hallerinde kabalaşmaz, bağırmazdı.

* Fakirlerle birlikte yerdi; öyle ki onlardan ayırt edilmezdi.

* Sade kıyafetler giyer, gösterişten hoşlanmazdı.

* Konuşurken yüzünü başka tarafa çevirmezdi.

* Bulunduğu mecliste ayrıcalıklı bir yere oturmazdı.

* Sabahları evinden çıkarken şöyle derdi: “ İlahi, doğru yoldan sapmaktan ve

saptırılmaktan, kanmaktan ve kandırılmaktan, haksızlık etmekten ve

haksızlığa uğramaktan, saygısızlık etmekten ve saygısızlık edilmekten sana sığınırım “

*Sıradan değildi. Ama sıradan insanlar gibi yaşardı..

*** O, HZ. PEYGAMBERDİ. (SAV)***