Yaşamak nedir ki bilmiyorum ben,

Ol yüce Mevlâ’ya gönül vermeden,

Zevk mi alınır O’nsuz hayattan,

Can içre canda Mevlâ’yı bulmadan.

Bir sevgi selidir bu, O’ndan gelen,

Silinmez mührünü ezelde vuran,

Ayırma Rabbim, muhabbet yolundan,

Kısma merhametin aciz kulundan.

Bu bir sevdadır ki bitip tükenmez,

Ne özden, ne gözden asla silinmez,

Ebedî diyara O’nsuz gidilmez,

Nefsi terk etmeden Cemâl görülmez.

Sehaî der ki, kula lâzım olan,

Hem bütün dertlerine derman olan,

Dünya ve ahiretini de dolduran,

Allah sevgisidir o, bil ey insan!