Eleştiri muhatabına bir nimettir…

Ama sıkışan, daralan siyaset sahnesinde eleştiriye tahammül ya da eleştiri üzerinden kendini düzelterek, daha da iyileştirme çabası maalesef hiç kalmadı…

Eleştirenin, eleştirisine bakılmaksızın;

Fitneci diye damgalanıveriyor olması da cabası artık…

***

İslami referanslarla güç toplayanlar, bu anlamda dinin içinde  bulunan muazzam tabloları görmezden geliveriyorlar…

Her yapıcı eleştiriyi bile kendimize ve yönetimimize, birer tehdit, düşman ilan edersek yönetme şeklini zalimleştirmez miyiz?

Zalimleşen sistem yöneteni cehenneme götürmez mi?

Bu zulme rıza gösterenleri zillette bulaştırmaz mı?

***

İdareni, takip ettiklerini, gerçekten içten seviyorsan ve gönülden bağlı isen ateşe gitmelerine razı olmayacaksan,

“Kişi sevdiğiyle beraberdir…” Hadis-i Şerifi ile kendinin de ateşte olacağını aklına getirmez misin?”

“Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır…” Hadisi ile amel ederek;

Allah rızası için kimseden ve dünyevi nimetlerin azalmasından korkmadan, samimice düzeltmeyi hedef alan bir dille eleştirmek, Müslüman olarak tam da,

“Emr-i bi'l ma'rûf ve nehy-i anil münker” değil mi?

***

Eleştirinin hedefinde; 

İyiliği hatırlatmak, kötülükten insanları sakındırmak yatıyorsa, ateşlere girerek, risk alarak, dilini eğip bükmeden, ateşten adam almaya çalışmak değil de nedir bu?

İnsanlık tarihi çok açıktır…

Bugün bile çevremizde her coğrafyada örneği apaçık ortadadır…

İzzetlerini kaybedenler, zilleti kucaklamak zorunda kalır…

Bu ilahi uyarıdır…

***

Ateşlere dalıp,

Müslüman kardeşlerini kendi refah ve huzurunu terk ederek kurtarmaya çalışanlara, “Aptal…” gözüyle bakıldığı şu dönemde;

Rabbim cümlemizi zillet ile imtihan etmesin inşallah…