Hayat akıp gidiyor...

Coşkun akan bir ırmak gibiyiz, sularımız duru bu akıştan dolayı ama içimiz, dere yataklarımız çamurla, kumla dolu…

Dipten ters bir dalga gelse, arılığımız, duruluğumuz çamurlaşıverecek sanki…

Berraklığımız akışımızın hızından belki…

***

Hz. Pir Mevlana, Mesnevi’sinde ne güzel söylüyor;

“Her gün bir yerden göçmek ne iyi.

Her gün bir yere konmak ne güzel.

Bulanmadan, donmadan akmak ne hoş.

Dünle beraber gitti, cancağızım,

Ne kadar söz varsa düne ait.

Şimdi yeni şeyler söylemek lazım…”

***

Bizim bugün coşkulu akışımızın kaynağı ise;

İçinden geçtiğimiz dar bir kanyonu andıran gündemin, önüne çıkan her şeyi yutarak, çarptığı yerleri tahrip ederek ilerlemesi maalesef…

Hızla değişen dengeler…

Ekonomik sarsıntılar…

İhanet sarmalları…

Ahlaki çöküntüler…

***

Akışımız hızlanıyor…

Hızlandıkça, çamurumuz, tortumuz, atığımız, kalıntımız daha sonra ortaya çıkmak üzere kalın bir tabaka gibi dibe çöküyor…

***

Oysa Hazreti Mevlana ne güzel diyor;

“Bu hır gür, bu savaş nereye dek?

Sen bensin işte, ben senim işte.

***

Zengin, yoksulu hor görür, ne diye?

Sağ, soluna yan bakar, ne diye?

İkisi de senin elin, ikisi de,

Peki, kutlu ne, kutsuz ne?

***

Gerçi sarhoşum, yıkılmışım ama

Doğru laf etmedeyim,

Erkekçe konuşmadayım.

***

Ortada kendinden başka kimse komadan

Girmeli cenge

Kendi kendisiyle bile.

***

Hırsı bırak, kendini boş yere harcama.

Şu toprak altında çırak da bir, usta da.