Yine buruk bir sevinç bırakıyorsun ardında,
Giderken, seni getiren bulutlar arkasında…
Ne kadar tatlı ve bir o kadar da ihtişamlıydın ey Ramazan!
Yaktın, kül ettin onca günahları,
Yok oldu kulların nice kusurları.
Yıkadın, tertemiz yaptın gönül kaplarını,
Âh Ramazan, ayrılığın bir hüzün oldu bana,
Şimdi sensiz olmanın acısını yaşarım ben…
***
Elimde iyi bir sermaye idin sen,
Bitmeyen bir hazineydin sanki,
Bir sevinç rüzgârı idi iftarların,
Hazırlığı idi onun, sahurların.
Coşkusu idi onlar yavrucakların,
Ardından koşturduğun çocukların.
Nasıl dillendirilir bilmem ki o akşamların,
Dört gözle beklenirdi ezanların.
Artık gülücükler saçıyordu fakirlerin,
Duasıydın sen binler, onbinlerin.
Sınırlar ötesine koşturuyordun mü'minleri,
Bir fakir başını okşamak için.
***
Bir kazanç kapısı olmuştun sen bizlere,
Bir günümüz bin gün olmuştu sanki.
Unutulanları hatırlatan, dostlukları pekiştiren,
Bir terennüm olmuştun dudaklarda.
Âh Ramazan, gidiyor musun şimdi sen,
Yine mi bekleteceksin beni aylarca?
Güle güle git, ama yine gel olur mu,
Hiç dost, dostu unutur mu?
 24 Ramazan 1432