Geçmişte, Konya'da vuku bulmuş fıkra tatında bir hadiseyi anlatarak başlayalım bugünkü yazımıza...

***

Seyit Küçükbezirci Abi'den dinlemiştim... Köşesinde de yazmıştı hadiseyi...

***

Biz de Gonya şivesiyle yazalım ki, hadisenin tadı çıksın....

***

“ÇENESİ CUM CUM EDERDİ”

Sedirlerli Ayşapla kocasını kaybeder...

***

Bir gün, üç gün, beş gün bekler... Kocası eve gelmez... Sorar, soruşturur; konu komşuya; bir haberde çıkmaz...

***

Zaptiyeye gitmesini söylerler... Gider zaptiyeye kadıncağız... Derdini anlatır...

***

Sorarlar: “Kocan nasıl bir adamdı, yaşlı mıydı, genç miydi? Biraz şeklini şemalini tarif eder misin?”

***

Ayşapla düşünür, düşünür cevap verir...

***

“Çorba içerken çenesi, cum cum ederdi; amma, sakalı var mıydı, yok muydu vallahi bilemem guzum”

***

Niye anlattık şimdi Ayşapla'yı...

***

Konya'nın meselerine, projelerine bakış açısını tespit edelim diye anlattık...

***

Konya'nın en önemli projelerini ve meselelerini bu işlerle uğraşanlara oturup inceden inceye sorsan Ayşaplam gibi dumura uğrar kalırlar...

***

Konya'nın, çözümsüz gibi görünen sorunlarının başında, işte bu samimiyetsizlik yatıyor...

***

Verilen sözler, yapılan vaadlerin o yüzden sokakta ya da vicdanlarda bir karşılığı yok...

***

Yapmayı vaad ettiği şeyden bi haber olanlar, vaadlerini yerine getirme gayreti konusunda ancak Ayşaplam kadar tahlilde bulunurlar...

***

Bu kadar samimiyetsiz toplumlara da, Allah nusretini ve bereketi göndermiyor...

***

O yüzden midir ki; Hiçbir şeyimiz, hiçbir şeyimize yetmiyor...

***

Bu yüzden mi; Yardımcılarımızın, Meram Yaka'daki kaynağı belli olmayan villarından, Konya'yı keser misali kendilerine yontmalarına müsaade edecek kadar basiretlerimiz bağlanıyor...

***

Yarın Hakk'ın divanında sorduklarında; “Proje çizerken, çenesi cum-cum ederdi” mi diyeceksiniz ?