Behlül Dânâ, bir gün Halife Harun Reşid´in huzuruna gelir...

***

Halife, o sırada tahtında olmadığı gibi odasında da yoktur...

***

Fırsattan istifade eden Behlül Dânâ tahta geçip kurulur!

***

Biraz sonra koruma görevlileri, bakarlar ki tahtta biri oturuyor, onu hemen aşağı indirirler ve başlarlar dövmeye...

***

Bir müddet sonra Halife Harun Reşit, gürültülere koşar gelir...

***

Bakar ki, Behlül Dânâ ağlıyor yerde...

***
"Niçin ağlıyorsun, ne oldu sana? " diye sorar...

***

Halife, muhatabından cevap alamayınca, koruma görevlilerine sorar aynı soruyu...
***
"Ne oldu buna? "
***

"Ey Müminlerin Emiri, bu adam, sizin makamınızda oturuyordu... Biz de akıllansın diye bir iki vurduk, ondan ağlar..." der görevliler...

***

Behlül Dânâ söze karışır;
***

"Hayır! Ben o yüzden ağlamıyorum” der...

***

Halife daha bir telaşlanır, ısrarla neden ağladığını sorar...

***

“Senin için ağlıyorum... Ben ömrümde bir kez bu makama oturduğum için bu dayağı yedim… Sen ki, her gün oturuyorsun acaba ne kadar dayak yiyeceksin öbür tarafta...

***

Konya'nın dev projeleri bir bir yıkılıyor...

***

Yapılan plansız yatırımların hangisine elinizi atsanız elinizde kalıyor...

***

Baskı(!)  işlerindeki rakamlar her geçen gün, sıfırları artarak devasa harcamalar olarak karşımıza çıkıyor...

***

Beytül Mal'de sıfırı tüketmişler, bankaların kredi kıskacı altında kasa can çekiştiriyor...

**

Dedikodu ayyukaya çıkmış... Borç paçadan akıyor...

***

Yalan, dolan, alan, veren, talan belli değil...

***

Hesap kabartıldıkça, sorulacak, sual edilecek konuda artıyor...

***

Biz acımayalım da BAŞKAN'a, kim acısın  Müslümanlar!