İnsan yolculuğa çıkacağı zaman hazırlık yapar, eşyalarını valize koyar, eksik gedik gözden geçirir. Hâlbuki yapacağı yolculuk, birkaç gün içindir. Ya dönüşü olmayan, yapılan hataların telafisi mümkün olmayan bir yolun, yolcusuyuz, yani ahiret yolculuğu.

Biliyorum, bunları yazmak, benim ve sizin nefsinize ağır gelir. Nefs ölümden bahsetmeyi sevmez. Nefs istemese de gerçek bu.
Biz ahiret yolcularının yapacağı iş, kendimizi sık sık hesaba çekmek. Mesela; Allah (cc) bize sayısız nimetler verdi. Bunlara ne kadar şükrediyoruz.

Yaptıklarımızdan, bizi yaratan ne kadar memnun. Allah (cc) rızasını kazandık mı, yoksa bu nimetler aramızda bir perde mi oldu. Yaratanı unuttuk mu? Kendimize soralım. Bu soruları çoğaltabiliriz. Önemli olan, sonucun ne olduğudur.
Peygamberimiz (sav); “ Zenginliğin hayırlısı, gönül zenginliğidir. “
Mezhep İmamız Ahmet b. Hanbel (Allah ondan razı olsun); “ Mümine az bir mal kâfidir. Muhterise çok mal kafi gelmez. “

Yazdıklarımızdan, fakirlik çok iyidir, zenginlik kötüdür anlaşılmalı. Asıl söylemek istediğimiz, ahireti ihmal edip, helal haram demeden, dünyaya sarılıp dünyalık toplamaktan bahsediyoruz.
Medine-i Münevvere’de kıtlık ve sıkıntı var . Hz. Osman (ra) efendimiz ticaretle uğraşır. Medine-i Münevvere’ye 100 deve yükü zahiresi gelir. Tüccarlar Hz. Osman’a (ra), bire beş, bire on verirler. Her seferinde fazla veren var der. Hz. Ebu Bekir (ra) halifedir ve şikayet ederler. Hz. Ebu Bekir (ra) tüccarlarla birlikte işin aslını öğrenmek için Hz. Osman’a (ra) gider. Hz. Osman (ra) yine aynı cevabı verir, daha fazla veren var. Hz. Ebu Bekir (ra) sorar kim?, Cevap, Allah (cc). Hz. Osman (ra) develeriyle birlikte zahireyi, Medine-i Münevvere’nin fukarasına dağıtır. Böyle yiğit varsa, o zenginliğe sözümüz olamaz. Yazılarımızda bütün uyarımız, dünya için ahireti ihmalden bahsediyoruz.

Hz. Peygamber (sav) buyuruyorlar ki; “ Kimin arzusu ahiret olursa, Allah (cc) onun kalbine zenginliği koyar ve işlerini derli toplu kılar, artık dünya ona boyun eğerek, dünya onun peşinden gelir. Kimin hedefi de dünya olursa, Allah (cc) onun iki gözünün arasına fakirliği koyar, işlerini de bozar. Netice olarak, bu dünyada eline takdir olandan fazlası geçmez.”
Peygamber (sav) bizim her şeyimiz, nefsimizden, ehl-i iyalimizden çok daha çok sever, her sözünü can baş üstüne, emir sayarız. Allah (cc) bizim bu sevgimizi artırtsın. Âmin.

Bazı yaşanmış kıssalar var ki, sayfalarca yazı yazarak anlatılmak istenenden, daha çok şey anlatır.
Peygamberimiz (sav) döneminde yaşanmış canlı bir örnek bize çok şey anlatır: Salebe isimli sahabi, Peygamberimize (sav) geldi. Dua et zengin olayım, Peygamberimiz (sav) cevap verdi. “ Sabret, az mal, çok maldan iyidir “ Salebe ısrarcı, yine bir gün geldi. Dua et, zengin olayım Peygamberimiz (sav) dua etti, çok zenginleşti, deve ve koyun sürüleri oldu. 5 vakit camiye gelen salebe, camiye, sadece cumaları gelmeye başladı. Sonraları, cumaları da gelmez oldu. Bu arada zekât ayeti indi. Zekât memurlarına itiraz ederek zekât vermedi. Ayetler art arda geldi. Zekât vermeyenlere cezalar belirtiliyordu. Ayetleri duyunca, korktu. Zekâtını vermek istedi. Peygamber (sav) kabul etmedi. Daha sonra Hz. Ebu Bekir (ra) ve Hz. Ömer (ra) zamanında geldi, Peygamberin (sav) almadığını, biz de alamayız dediler. Çünkü zekât ayetlerini inkâr ediyordu. Medine-i Münevvere dışında malıyla perişan öldü.

İşte, anlatmaya çalıştığımız zararlı tehlikeli dünya malı bu.
Aziz Mahmud Hüdai (ks) hz.leri bu yalancı dünyayı ne güzel anlatıyor ;
“ Bakma bunun karasına ağına / gönül verme bostanına bağıan / benzer heman çocuk oyuncağına / bunda aklı olan insan eğlenmez.”
Hoşça kalın. Allah’a (cc) emanet olun.