Sarnıçlar yıllara meydan okuyor

Özellikle kırsal kesimdeki sarnıçlardan küçükbaş hayvanlar sulanıyor
Anadolu’nun birçok köyünde  hala varlığını devam ettiren asırlık sarnıçlar, çölde bir vaha gibi. Yağmur sularıyla beslenen su sarnıçları, aradan asırlar geçmesine rağmen hala dimdik hayatta.  Yüzyıllar önce yağmur sularının depolanması ve özellikle küçükbaş hayvanların sulanması amacıyla yapılan su sarnıçları günümüzde de kullanılıyor. Bahar aylarında yağan yağmurla birlikte dolan sarnıçlar, yaz boyunca suyu serin bir ortamda muhafaza etme özelliğini de sahip. Kırsal kesimde küçükbaş hayvan otlatan çobanlar, koyun ve keçileri sarnıçlardan çektiği suyla suluyor. Sarnıçlara takılan tulumbalar veya kovalarla hayvanlarını sulayan çobanlar için tarihi sarnıçlar adeta can suyu niteliğinde.
SARNIÇLAR YAĞMUR SULARIYLA DOLDU
Sarnıçlar sadece sanat tarihî ve mimari açıdan da tarihi bir değer taşıyor. Yol kenarlarında bulunan sarnıçlar ise eski devirlerdeki ulaşım yollarının belirlenmesine yardımcı olduklarından, tarihî coğrafya açısından önem taşıyor. Konya ve Karaman’ın birçok köyünde hala ayakta olan sarnıçlar, bahar aylarında yağan yağmurla yüzde 100 doluluk oranına ulaşıyor. Sarnıçların üzerine takılan tulumbalarla veya kovalarla sarnıçtan su çekilebiliyor. Sarnıçta biriken suyun önemli bir kısmı civarda yayılan küçükbaş hayvanlar için kullanılıyor. Sarnıcın suyundan dağlarda yaşayan kurt, tilki, sansar gibi yaban hayvanları da faydalanıyor. Özellikle Karaman sınırları içerisinde bulunan Karadağ eteklerinde da çok sayıda sarnıç bulunuyor. Bu sarnıçların büyük bir kısmı birkaç asır öncesinden yapılmış. Bazı sarnıçlar ise Romalılara kadar dayanıyor. Bu sarnıçlardan büyük kısmı ise çökmüş durumda. Osmanlılardan kalma su sarnıçları ise varlığını koruyor. Dağdan gelen suyla yağmur sularıyla beslenen sarnıçlar, Türk vakıf medeniyetinin suya verdiği önemi bir kez daha ortaya koyuyor. Sarnıçlara, kapıdan yağmur suyu ile birlikte toprağı sürükleyip gelen suyun girmesini ve sulanmaya gelen hayvanların sarnıca düşmesini önlemek amacıyla, 40-50 santim yükseklikte kare veya dikdörtgen alanlı bir engel duvarı örülür. Sarnıçlarda taşları tutturmak için, önceleri yağlı çamur, sonraları ise kireç-kum karışımı harç kullanılmıştır.
HABER MERKEZİ