Konya’da Gazetecilere yani “BASIN”a ambargo uygulanıyor mu? Bu soruyu samimice ve doğru şekilde kim cevaplar? Var mı bir gönüllü? Bakınız gönüllü dedim, çünkü başka türlüsü pek mümkün değil sanki. 

**

Böyle bir yazıyı yazıp yazmamak konusunda çelişki yaşadım kabul ediyorum. Kervanın yürüyüşü mehter takımı misali iki ileri bir geri ilerliyor ama aslında bu yürüyüşün maraton olmasa bile, bir koşu halinde olması gerekmiyor mu? Neme lazım deyip geçecek iken haleti ruhiyemin samimiyet ile kelimelere dökülmesine engel olamadım. Bambaşka bir başlık atıp yazıya başlamıştım ama şuan okuduğunuz cümleler içimde kalacaktı; başa döndüm ve yeniden başladım.

**

Benim mizacım hiçbir zaman sert olmadı, kırıp dökmeyi ben hiç beceremedim, ki böyle bir özellik beceri mi sayılmalı o da ayrı bir konu. Gerektiğinde hakkımı savundum gerektiğinde sitem ettim, en olmadı Allah’a bıraktım. Şimdi yine kırıp dökmeden, bu konuyu dillendirmem gerekli.

**

Konya’da işini en iyi şekilde yapmaya çalışan biz gazetecilere karşı aslında gözle görülen bir tavır yok. Son zamanlarda hemen hemen tüm basın kurumları arasında oluşan güzel ve iyimser ilişkiler de Konya’daki güçlü medyanın daha da kuvvet kazanmasına yardımcı oluyor. Bu birliktelik havasının arkasında ise, gizliden gizliye tarafcılık rüzgarı esiyor.

**

Şunu şöyle mi yazsak, bunu böyle mi söylesek telaşı birçok gazetecinin günlük telaşına eklenmiş durumda. Şimdi benim karşıma “Yok hayır! Ben veya biz öyle bir telaş yaşamıyoruz.” diyenler de çıkabilir. Eğer gerçekten söylediğinizde samimiyseniz “ne mutlu size” derim ben de. 

**

Böyle yazarsak, o kızar mı? 

Şöyle haber yaparsak, şu öfkelenir mi? 

Reklamlar kesilir mi? 

Veya işten mi çıkarılırız? 

****

Bu mu gazetecilik? 

Bu mu güçlü medya?

Gazeteciler olarak önce kendi sesimizi duyurabilmeliyiz. Duyuramıyor isek, meslekte törpülenme noktalarımızı bir kontrol edelim.

Törpüler hizar makinesine dönüşmesin!