Son haftalarda kazandığı puanlarla ligin bitimine beş hafta kala Konyaspor, ligde kalmayı artık büyük ölçüde garantilemiş durumda. Son sekiz maçta yalnızca iki mağlubiyet alan Konyaspor, bu süreçte toplam 18 puan toplayarak puanını 43’e çıkardı ve küme hattının hemen üzerindeki Sivasspor ile arasındaki puan farkını 9’a yükseltti. Bu sekiz karşılaşmada toplam 11 gol atan Anadolu Kartalı, kalesini ise yalnızca altı gole kapayabildi.

Evet, bu istatistikler ilk bakışta olumlu görünüyor. Ancak Konyaspor, bu son sekiz karşılaşmanın altısında rakip filelere sadece bir gol gönderebildi. Bu durum da, takımın aslında oldukça riskli bir oyun anlayışı olduğunun göstergesiydi. Temsilcimiz son iki maçta ise doğrudan rakibi olan Hatayspor ve Adana Demirspor’a karşı üçer gol atma başarısını gösterdi. 3 puan çok değerli çok kıymetli ama asla alınan skor gözünüzü boyamasın. Dilerseniz kısaca başlayalım…

Öncelikle Hatayspor karşılaşması, maçın ilk 70 dakikasında son derece kötü bir futbol ortaya koyan Konyaspor, son 20 dakikada kendi özüne dönerek oynamayı başardı ve karşılaşmayı kazanmasını bildi. Temsilcimiz, bu maçın ardından Ziraat Türkiye Kupası yarı finalinde kendi sahasında, 40 bin kişinin önünde Galatasaray karşısına çıktı. O hafta yazdığım köşeyi okuyanlar hatırlayacaktır; “Konyaspor inşallah Galatasaray karşısında, Hatayspor maçındaki ilk 70 değil, son 20 dakikalık futbolu oynar, yoksa rezil oluruz” demiştim. Ne yazık ki öyle de oldu. Hatayspor maçındaki ilk 70 dakikalık kötü oyun tekrarlanınca, Galatasaray karşısında adeta dağıldık ve kupaya rezil bir şekilde veda ettik.

Daha sonra ligde henüz puanı bulunmayan Adana Demirspor’u, taraftarımızın önünde ağırladık. Üstelik Galatasaray maçından sonra, taraftara ciddi bir özür borcu olunan bu karşılaşmanın ilk yarısını 1-0 mağlup tamamladık. Sahada ne yaptığını bilmeyen bir futbolcu topluluğu, kenarda ise puanı olmayan bir takıma karşı cesaret gösteremeyen bir teknik direktör vardı. Şimdi bazıları ‘Recep Hoca’nın ne suçu var, siz de hiçbir şeyi beğenmiyorsunuz’ diyebilir. Kusura bakmasın kimse; ligde -2 puanı olan, küme düşmüş ve çoğunluğu 20 yaş altı oyunculardan oluşan bir takıma karşı benim kulübüm ne 69 dakika boyunca 1-0 geride olabilir, ne de korkak bir şekilde tek forvetle sahaya çıkabilir. Hele ki kupa mağlubiyetinin ardından, taraftarı kazanmak için ilk yarıdan maçı koparman gerekir. Sonrasında güvenmediğin Melih Bostan’ı daha erken dakikalarda oyuna alması gerekirdi. Bunların hiçbiri yapılmadı. Neyse ki bir duran top sonucu, hocanın pek de beğenmediği Bazoer, hocayı ipten aldı ve takımı mağlubiyetten kurtardı.

Futbolculara gelecek olursak, durum daha da vahim. Yusuf Erdoğan, boş kaleye atamaz Oğulcan, orta sahada ayakta duracak hâli kalmamış. Uğurcan desen, Konyaspor kalibresinde bir oyuncu değil; Geldiğinden beri iyi oynadığı maç sayısı neredeyse 10 bile değildir Yaz transfer döneminde alınan Nikola’nın ne oynadığını hâlâ kimse anlayabilmiş değil. ‘Efsane’ diye tabir ettiğimiz Guilherme ise işin ciddiyetinde değil, eski hâlinden eser yok.

Bu yazı daha da uzar. Velhasıl kelam, Antalyaspor maçını da aldıktan sonra ligde kalmayı artık matematiksel olarak olmasa’da mantık olarak garantilemiş olacağız. Hiç vakit kaybetmeden kulüpte köklü bir temizlik gerçekleştirililmesi gerekiyor. Hatta gerekiyorsa son 4 haftaya Antalyaspor’u mağlup edebilirsek ful gençlerden oluşan kadro ile çıkılabilir. Çünkü önümüzdeki sezon için bu kadro ve bu hâliyle Konyaspor çekilmez bir hâle bürünebilir.