Ramazan hazırlıkları üç ayların başlaması ile bir tatlı telaş içinde geçer. Erişteler kesilir, şehriyeler dökülür ve yufkalar hazırlanır. Evler temizlenir, camileri temizlemek için de mahallenin genç kızları birbirleriyle yarış ederler. Sırçalı küplerde kıyma bitmiş ise kıyma yapmak içinde koyun veya kuzular kesilir herşey hazırlanır mübarek Ramazan beklenir.
Hatta teravi namazlarını nerede kılacağını bile programlarına alırlar. Kapı Camisi, Tolluoğlu Camisi, Tahtatepen Camisi gibi pekçok camide teravi namazları hatimle kılınır. İşi olanlar ise teravi namazlarını çok çabuk kıldıran camileri tercih ederler teravi namazından sonra da iş yerinde çalışmaya başlar sahur vaktine kadarda çalışırdı.
Çocuklar ise iftar saatleri ne yakın zamanda ayrı bir haz alırlar ayrı bir zevk edinirlerdi. Top atılmasına bir kaç dakika kala mahallelerde çocuklar toplanır ve "Ha topum ha güm diyiver, sıcacık mamaları ham diyiver” şeklinde sözler söyleyerek topun atılmasını beklerlerdi. Top atılır atılmazda koşarak evlerinin yolunu tutarlar ev halkına topun atıldığının müjdesini verirlerdi.
Alaaddin Tepesi’nde top atılmadan önce Mevlana Meydanı’nda Muvakkit yani vakit uzmanı Yusuf Ziya Tokcan fişek atar bunu gören topçuda daha önce hazırlamış olduğu topun fitilini ateşlerdi.
Yusuf Ziya Tokcan rahmetli Karaman Caddesi’nde manifaturacılık yapardı. Evi ise Babı Aksaray Mahallesi Eş'Airizade Sokak’ta idi. Evinin bir odası rasathane gibi idi Yusuf Ziya Tokcan'ın.
Bu oda bir üniversitenin rasathanesi gibiydi. Burada zaman ayarı yapılır bir tarafta logaritma, bir tarafta matematik hesaplarının yapıldığı masası bulunurdu. Yusuf Ziya Tokcan'ın ayrıca bir de “Tokcan” Takvimi vardı pekçok kişi bu takvimi kullanırdı.
Meram nahiye idi. Yaka’dan da top atışı yapılırdı.
Konya’da iki minareli iki cami vardı. Aziziye ve Sultan Selim Camileri idi. Ramazan’da minarelere “Hoş geldin” daha sonraki günlerde de “Elvada” mahyaları asılırdı. Bu mahyalar insanlara ayrı bir haz verirdi. Ramazan ve iftarla ilgili ön hazırlıklarla ilgili çok kısa bilgi verdikten sonra gelelim iftar yemeğine:
İftar sofralarında iki sini bulunurdu. Büyük sini asıl yemek yenilecek olanı ikincisi küçük sini ise iftarlıkların bulunduğu sinidir. İftarlık sinisinde zeytin, peynir, hurma, pastırma, sucuk, çeşitli reçeller konulurdu. Bunları yazacak olursak şöyle sırayabiliriz kayısı, domates, alıç, kabak, vişne küçük sininin üzerindeki iftarlaklarla iftar açılırdı.
İftar edildikten sonra aksam namazı için hazırlık yapılırdı. Cemaatle namaz kılınacaksa abdesti olanlar abdesti olmayanları bekler ve cemaatle namaz kılınırdı. Yok herkes ayrı ayrı kılacaksa bekleme olmaz namazlar eda edildikten sonra iftarlık sinisi kalkar asıl büyük sininin etrafına toplanılarak akşam yemeği yenirdi.
Mide dinleniyor kaç saat mideye bir şey girmediği için iftarlıkta az da olsa birşeyler giriyor mideye ve o midenin çalışmasını hazmetmesine geçişi sağlıyor. Asıl yemek çorbayla başlıyor hoşafla sonuçlanıyor. Bu yemeklerde suböreği olmazsa olmazların arasında yer alırdı. Tatlıdan sonra da mutlaka bamya çorbasının siniye gelmesi beklenirdi, ekşili bamya çorbası hazmı da kolaylaştırdığı için yemeğin ortalarına doğru bamya çorbası içilmesi Konya’mızda adetler arasında yer alır, yaprak sarması, lahana sarması gibi yemeklerden sonra sütlaç getirilir bundan sonra da erişteden yapılmış pilav konulur, en sonra da hoşaf ikram edilirdi. Pek çok evde hoşaf kaşığı ise ayrı olur bu kasıkla sadece hoşaf içilirdi. Duadan sonra camiye gitmek isteyenler ev sahibinden izin alıp camiye giderlerdi. Camiye gidemeyenler ise evde topluca teravi namazını kılarlar ondan sonra da çay faslı ve sohbet başlardı. Bu sohbetler sahur vaktine kadar da devam ederdi.
İftar yemekleri yalnızca zengin ailelerin evlerinde verilmezdi. Zengin ailenin evinde çokça yemek yapılır fakir ailenin evine o yemeklerle birlikte gidilir ve orada iftar açılırdı. Yemeklerin dışında et, un yağ gibi yiyeceklerden de fazlaca alınır fakir aileye ikram edilirdi. Böylece sosyal adalet sağlanmış olurdu.