16. yy. divan şairlerinden biridir Fuzuli...

***

Halk arasında yaşayan ender divan şairlerinden biridir, Hz. Hüseyin’in türbesinde uzun süre türbedarlık yapmıştır…

***

Su kasidesi, Leyla ile Mecnun gibi birçok eseri vardır…

***

Zamanında divan şairi RUHİ ile aralarında şöyle bir olay geçer:
***
Bir gün Ruhi ile Fuzuli sokakta yürürken uyuz bir köpek görürler…

Ruhi, Fuzuli’ye sataşır:

- Bu it burada fuzuli.

Fuzuli altta kalmaz:

- Vur kafasına kafasına, çıksın kıçından Ruhi.

***

İşte edebiyatta atışma böyle olur…

***

İşin en zor tarafına geldik şimdi… Bu yazıyı bir yere bağlamalıyız ama nereye?

***

Etrafımıza bakıverdiğimiz de şöyle bir sürü fuzuli sandığınız insanlar görürsünüz hayatınızda…

***

Burada bize düşen ALLAH’ın Sanatı’nı anlamaktır…

***

Çok kötülerimiz olmasa içimizde, iyilerimizin kıymetini nasıl belirleyeceğiz…

***

İhanet edenlerimiz olmasa Sıdk’ların, sadakatin değerini nasıl ölçeceğiz…

***

Çirkinlerimiz olmasa, güzelliğin letafetini nasıl yaşayacağız…

***

Fakirlerimiz olmasa, zenginliği hangi terazi ile ölçeceğiz…

***

Evrende hiçbir şey fuzuli ve gereksiz değildir… Mutlak bir vazifesi vardır…

***

Allah’ın rızasını kazanmak isteyen kişi, kötünün de, çirkininde hakkına riayet etsin…

***

Güzellik, iyilik, sadakat ve zenginlik bu yoldan gelir… Biz hayatımızda ki fuzuli adamları bu yüzden çok severiz…

***

Evin hayatına giren köpeğin üzerine koşarak, hoşt deseniz ne olur… Korkusundan bir yere sıkışır çıkmak için üzerinize atlar… Sesinizi çıkartmasanız da ekmeğinizi yer, hayatınıza işer gider… Çünkü vazifesi bu…

***

Akrebe sormuşlar…”Neden insanları sokuyorsun” diye… O’da “Tıyniyetim bu, bunun üzerine yaratılmışım” demiş…

***

Mevzuubu kadar basit… Hiç kimse FUZULİ değil…