Ve Seni Tüketemedik Ey Eğitim!

Dur kalbim bir dinle beni…

Sözüm var sana, bir ritim arası bırak bana..

Bak ne söyler sana cümlelerim…

Ne anlamlar sıralar gönlüme, geçit vermek için….

Dur kalbim bir dinle beni…

Ne oldu bize biliyor musun? Her şeyi kafamızda tükettiğimiz gibi…

Biliyorsun yüreğimizi de tükettik…

Ne oldu bize?…

Derin kültürümüz söyle demez mi, OKU !….

OKU ve anlat…

Şimdi neyin sırası?

Anlatmanın mı?

Okumanın mı?

Okumayana anlatmak…

En ağır yük, en hafif fayda…

Evet, Eğitim Nasıl Tüketilir…

Okumayana eğitimi tüketmek için vermek…

Titreyen zamanın arasına bilgi sıkıştırmak gibi değil mi?…

Şöyle düşüneyim ey Bilgi…

Sen kainatın her tarafına fıtrat lisanıyla serpiştirilmiş…

Ve insanın elinde insanı değiştirmek için dururken…

Bunu eğitim diliyle mecbursun, yapacaksın biliyorum…

Ve ey bilgi mecburiyetini hangi insan anlattı sana…

Hangi insan anladı senden…

Evet ey bilgi sen eğitimle tüketilmezsen…

Ve

Eğitim kalbin ritmi gibi…

Kesintisiz verilmezse…

Verilemezse…

Hangi bilgi yaşayacak insanın kucağında…

Hangi değişim yaşam bulacak yüreklerde…

Hangi yürekler, insanlık için değiştirecek…

Ey fasılasız faydanın mayası eğitim…

Seni nasıl tüketemedik…

Seni nasıl tüketemedik…

İnsan ne düşünüyorsa o dur demişler değil mi ey eğitim…?

Öyle olduk ki eğitim…

Sınıf öğretmenimizin ellerinden miras aldığımızdan beri seni…

Üzerine hiçbir şey koymadan…

Seni yeni bilgilerle tanıştırmadan…

Hayatımızı seninle kazandık…

Çocuğumuz seninle büyüttük…

Torunumuzu seninle sevdik…

İhtiyarlığımızı seninle tekrara vardırdık…

Ey öksüz eğitim…

Ne düşünüyorsak seni öyle büyüttük…

O olduk ve ondan öte gidemedik…

Ve hayatımız tekrarın ritminde öğrenmez oldu…

Ve

İste seni tekrarla öldürdük ey eğitim…

Eğitilmeden tekrarla tekrarlana kadar öldürdük…

İşte Seni böyle tüketemedik ey eğitim,

Biz tükendik… Kadim kültürümüz derinlerde ağlaşarak tükendi…

Ve Seni Tüketemedik Ey Eğitim…..

Ve Seni Tüketemedik Ey Eğitim…..

Haftaya farklı bir bakışta buluşmak dileğiyle,

Saygılarımla.