Pazartesi sendromu… Aylardır ilk kez yaşadım… Maşallah ne stres ne yoğunluk… Sert bir gündem toplantısını ardından, sıkıştırılmış haber turu, ziyaretler ve ziyaretçilerimiz…

***

Çalan telefonlar, mesaj bekleyen dostlar, Konya’ya hareket etmiş otogardanalınmayı bekleyen misafirler… Bekleşip duran sayfalar, ellere yapışan haberler… Offff…

***

Tam burada muzır Ali Sait Öğe’nin bilgisayarımıza ettikleri… Lokman Koyuncuoğlu’nun resmini bilgisayaramasüstü yapmış… Kilitlemiş masaüstü fotoğrafını da, değiştirmek mümkün olmuyor…

***

Eline usb-flaş alan şu resme ya da şu dosyaya bir bakalım diyen eğiliyor bilgisayar ekranına…

***

Bizim ekrandaLokman… Herkes garip garip baktıktan sonra aynı soruyu soruyor; “Nesini seviyon?” “Niye masaüstünde arka planda Lokman Bey var” diye…

***

Hamamda üstünükapatır gibi ekranı kapatıp “Hay…” diyon kalıyon…

***

Akşama kadar Ali Sait Öğe’nin kulaklarını cınlattık… Bizde bu yoğunluktan ve bu muzır arkadaşlardan bir türlü kurtulup yazamadığımız bu yazıyı onlara ithaf ettik… Bir fıkrayla bu arkadaşların durmunu pekiştirelim…

 ***

Bir gün yolda yaya giden bir Bektaşi’nin önüne bir atlı çıktı: - "Baba" dedi, "Bir müşkülüm var, beni aydınlatır mısın?"

***

Bektaşi yanıt verdi: - Elimden gelen bir şeyse, hay hay oğlum…

***

- Şunu öğrenmek istiyorum: Şu anda Allah ne yapıyor?

***

Sualin münasebetsizliğine içerleyenDerviş, hiç belli etmemiş: - Yanıt veririm ama bir şartla, sen o attan in, ben bineyim.

***

- Neden? –

***

Böyle yüksek bir suale yüksekten yanıt vermek gerekir de ondan!

***

Adam attan inmiş, Bektaşi binmiş...

***

Adam: - "Hadi" demiş "söyle bakalım…

***

Allah şimdi ne yapıyor?"

***

Bektaşi: - "Ne yapacak" demiş, "Atı senin gibi bir budalanın elinden alıp, benim gibi bir akıllıya veriyor" Ve çalakamçı uzaklaşmış oradan…

***

Allah arkadaşında hayırlısını versin… Amin diyin müslümanlar…