Bu haftaki köşe yazımı, canını hiçe sayıp vatanı uğruna göz yummadan çatışmış ve ebediyete uğurlanmış bütün şehitlerimiz için yazıyorum.

**

İslam'da en büyük mertebe şehitliktir. Dinimiz bize bunu bildirmişken, bu hassasiyeti göstermeyip şehidine sahip çıkmayan bütün insanları, siyasileri, kurumları, sivil toplum kuruluşlarını, özellikle televizyon ve gazeteleri şiddetle kınıyorum. Şehidine sahip çıkmak,  içinde bulunulan toplumun ve insanlığın şerefini gösterir.

**

Bu şereften yoksun insanların varlığı sakın sizleri korkutmasın. Havlayan köpek ısırmaz. Zalimin sonu gelince zulmü artar. Gün tek ses ve tek yürek olma günüdür.

BÜTÜN ŞEHİTLERİMİZE HÜRMETLE

Güzel ülkemin cennet kokan şehitleri. Gittiniz. Kiminiz kahpe bir kurşunla, kiminiz hain bir pusuyla. Ama unutmayın Ey zalimler! Verilecek hesabınız var. Çanakkale'den Iğdır'a.

**

Yüreğimiz yanıyor. Çocuklar babasız, analar evlatsız kalıyor bu ülkede. Kimse dur diyemiyor bu kötü gidişe.

**

Tabutta, bayrağa sarılı cansız bedeni geliyor Şehidimin. Söylesenize kim ödeyecek hakkını, küçük yaşta babasız bırakılan o yetimin.

**

Ey hükümet, Ey muhalefet! Bu durumda olayın neresindesin? Bazen derin bir çıkmazda bazen de sahte bir yüzle teselli edici bir haldesin.

**

Merttir ülkemin şehidi. Yiğittir. Nefes almasa da diridir. Onu başarılı kılan; merhameti ve cesaretidir.

**

Nabalın büyük Türkiye. Hesabın ağır. Yaşanan olaylara siyasiler sağır. En büyük acı senindir anam, evladın için bağır.

**

Bu vatanda şehide verilmez yeterince değer. Bir gün sonra çoğu şey, yaşanmamışcasına normale döner. 

**

UYAN ülkem bu kötü rüyadan. Çıkmanın vakti geldi artık bu kara bataklıktan. Hesabı sorulacak teröre yardım ve yataklıktan. Şehidimin öcü alınacak o kansız ahlaksızlardan.