Söyler isem sözüm savaş
Söylemezsem ciğerim baş
Cihan doludur kallaş
Her birinden bir taş gelir

Yazımıza, Yunus Emre’nin bu güzel dizeleri  ile başlayalım istedim. Çünkü içimiz yanıyor. Her gün şehit haberleri “manşet haber” basında. Ana ocaklarına ateş düşüyor. Geride gözü yaşlı anne, eş, kardeş ve yetim çocuklar. Türkiye böyle, İslam coğrafyası da. Hep Müslüman kanı akıyor. Yürek dayanmaz. İki gün önce Afganistan’da  90 kişi öldü, 461 kişi yaralı. Mısır’da, Suriye’de, Irak’da hep aynı tablo.  

Konyaspor’umuzun Ziraat Kupası’na bile sevinemedik. Diyarbakır Lice’de 3 şehit, ardından maç sırasında Şırnak Uludere’den helikopter kazası 13 şehit haberi geldi. Hem de şu mübarek Ramazan günü. Sahnelenen kirli oyunlar, hep İslam ülkelerinde. Ne yazık ki, oyuncular kendi ülkesinin çocukları. Oysa dedeleri; 1. ve 2. Dünya Savaşı’nda, Kurtuluş Savaşı ve Çanakkale’de bu toprakları kafirlere vermemek için mücadele vermiş, şehit olmuşlardı. Şimdi ne değişti derseniz? Manevi değerlerimizden uzaklaştık, inançlarımızı tırpanladık, kendimize göre din anlayışı geliştirdik. Sonuçta bizi birlikte tutan “İslam dini”’mizi yeterince anlayamadık, anlamaya da çalışmadık. İşte sonuç ortada. Kimi DAEŞ’in, kimi PKK’nın kimi FETÖ’nün kucağıda boş vaatlerle, siyonistlerin oyuncağı olmuş. Ne kadar hazin değil mi?. 

Rabbimiz; “Onlara; Yeryüzünde fesat çıkarmayın denildiği zaman ,”Biz ancak ıslah edicileriz” derler.” Bakara-11’de bunları bize bu şekilde tanıtıyor.

Terörün olmadığı, kardeşliğin hüküm sürdüğü bir ülke olması dileği ile cumanız mübarek olsun.

Allah’a emanet olunuz…