Ayşe Yavuz: Kadınlığımdan Ve De İnsanlığımdan Utandım

İYİ Parti Konya İl Başkan Yardımcısı Ayşe Yavuz'un yazısı şu şekilde:

Kadınlığımdan Ve De İnsanlığımdan Utandım

Neden mi?

Son on yılda ülkemizde gerçekleşen olumsuz olayların başında, her bir haber sayfasını açtığımızda karşımıza çıkan, artık, hepimizin sanki olağanmış gibi gördüğümüz; aslında, toplum olarak çöküşümüzü, çürümüşlüğümüzü gösteren: kadınlara, çocuklara, hayvanlara yapılan taciz ve şiddet…

Gün geçmiyor ki bir cinayet, bir tecavüz, bir şiddet haberi okumayalım.

Bu gün bahsedeceğim olay ise artık toplumdaki hayâsızlığın geldiği dip noktasıdır.

“Mardin'in Kızıltepe ilçesinde 17 yaşındaki yeğeni Z. Ç'ye cinsel istismarda bulunduğu iddiasıyla tutuklu olduğu cezaevinden, tutuksuz yargılanmak üzere tahliye edilen Osman Ç. (28) ailesi tarafından kapıda davul zurna ile karşılandı.”

Yurtdışında yaşıyorsunuz, vatan özlemi ile yurdunuza geliyorsunuz. Mutlusunuz, hasret gideriyorsunuz. Lakin kanınızdan, canınızdan olan, sizi koruyup kollayacak, can parçanız amcanız tarafından istismar ediliyorsunuz... Yaşınız daha 17; hayatın anlamını, sevincini, güzelliğini, yeni yeni öğrenmeye başladığınızda en yakınınız tarafından dünyanız karartılıyor.

Şikâyetçi oluyorsunuz, her zaman olduğu gibi ilk aşamada tacizci cezaevine gönderiliyor. Diyorsunuz ki yaptığının cezasını çekecek… Başkasına bir daha bu zulmü yapamayacak, benim hayallerimi elimden aldı, başkalarının hayallerine dokunamayacak… Ömür boyu yaşayacağınız travma bir nebze olsun alacağını düşündüğü ceza ile hafifliyor. İstiyorsunuz ki bu olayları hiç yaşamamış olsaydım. Buraya adım atmasaydım. Psikolojik tedavi görüyorsunuz.

Adli tıp raporunda ise, Osman Ç’nin odasında sperm örnekleri ve mendilde de Z.Ç’ye ait kan örnekleri tespit edildiği mahkeme kayıtlarına geçiyor.

Artık diyorsunuz kurtuluşu yok… Cezasını çekecek!

Bir de bakıyorsunuz…

Yaklaşık 4 ay boyunca cezaevinde tutuklu kalan Osman Ç. 13 Ocak’ta ilk kez hâkim karşısına çıkıyor. Mardin 5’inci Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülen ilk duruşmada, Osman Ç’nin adli kontrol şartıyla serbest bırakılmasına karar veriliyor.

Şaşırıyorsunuz! İsyan ediyorsunuz, “nasıl bir adalet bu? Bu kararı veren hakim nasıl bir karara imza atıyor? Kendi kızı, bacısı, akrabası bu durumu yaşasa yine aynı karara imza atabilecek mi?” İsyanlarınız taşı bile eritiyor da sorumlulardan ses gelmiyor… Şaşırdık mı diyorsunuz? bu güne kadar kaç kadın öldü, kaç kadın istismara uğradı, hangisinde adalet tecelli oldu?

Onu da Allah” a havale ettik! Hakkımızı öbür dünyada almaya bıraktık.

Diyorsunuz ki diğer haberlerden ne farkı var da, bu kadar isyan ediyorsun?

Nasıl isyan etmeyim! Bütün bunlara alıştırılmış toplum olduk, kanıksadık…

Bir de üstelik suçu adli tıp raporu ile sabit olan suçluyu davul ve zurnayla bir düğün alayı ile karşıladılar. Bir insan bile yüzlerine tükürmedi. “Siz nasıl bir topluluksunuz?” demedi. Siz insan onurunuzu yitirmişsiniz, erkeği ile kadını ile çocuklarının önünde sevinç çığlıkları attılar. Suçlu S.Ç okşandı sevildi. “Aferin!” dendi. Suçlu kim, söyleyin bana?

Osman Ç’mi? bence sadece o değil… Aferin alan, alkışlarla karşılanan insan suç işlediğini hisseder mi? Bu gün amcakızını istismar eden insan, bu davul zurna ile karşılanmasıyla, sırtının sıvanması ile “kendi kızına, kardeşine, etrafındaki insanlara” tekrar yapmamasını beklemek deliliktir.

Olması gereken neydi?

Başta annesi, babası, kardeşleri, yakınları, tarafından yüzüne tükürmekti. En ağır cezayı alması için ellerinden geleni yapmaktı. Toplumdan tecrit edilmekti. Bırakın hâkimi... Toplum olarak gereken cezayı vermekti.

Bu olay gösterdi ki, yalnız adalet değil ölen, toplum olarak ‘insanlığımızın öldüğü’ de tescillendi. Toplumun yüzde ellisini teşkil eden biz kadınlar, kendi haklarımızı hemcinslerimizin haklarını savunamıyorsak başımıza gelen tacizlerin, ölümlerin, şiddetin hesabını hiç kimseden sormaya hakkımız yok. ABD’nin Utah Eyaletinin ilk valisi olan Brigham Young der ki: “Bir erkeği eğitirseniz, bir adamı eğitirsiniz. Bir kadını eğitirseniz, bir kuşağı eğitirsiniz.” Yaşanan bu son olaydan sonra ben kadınlığımdan ve insanlığımdan utandım.