Aslanlı Kışla Camiinin hazin hikâyesi
Hazin bir hikayeye sahip olan Aslanlı Kışla Camiinin şimdilerde restorasyon çalışmaları tamamlandı.
Minaresinin kesilmesinden kapatılmasına, kadar başına gelmedik kalmayan bir camii Aslanlı Kışla Camii. Askeriyenin olduğu dönemlerde askerlerin namaz kıldığı camii kapatılıyor ve depo olarak kullanılmaya başlanıyor. Camiinin minaresinin kesildiği de Ali Ulvi Kurucu’nun hatıratlarında geçer. Camii Mustafa Özkafa’nın belediye başkanı olduğu dönemde askeriyeden istenir. Askeriye yer verilmesi şartı sonucu bölgeden ayrılmaya karar verir. Askeriyeye bölgeden ayrılınca kışlanın içinde bulunan camii dönemin Belediye Başkanı Mustafa Özkafa zamanında tekrar ibadete açılır. Camiinin en büyük özelliği içindeki muhteşem ahşap işlemeleridir. Camiinin direkleri, kapısı, minberi her şeyi ahşaptandır.
MİNARESİNİ KESTİLER
Konya’nın manevi mimarlarından Ali Ulvi Kurucu hoca efendi hatıratlarında camiden şöyle bahseder; “Dolav Mahallesi’nin yanındaki Aslanlı Kışla'nın büyük bir camii vardı Kışladaki askerler eskiden burada beş vakit ezan okuyup namazlarını kılarlarmış. Dedemin camii ot deposu yapıldığı sırada bu camiyi de aynı şekilde boşaltıp depo yapmışlar Aslanlı Kışla Camii'nin şerefesinden yukarı ahşap güzel bir minaresi vardı. “Yahu Allah sonumuzu hayır etsin. Üzüntüsüz günümüz geçmez oldu. Olan yalnız bizim caminin başına değilmiş kışlanın camiine de ot doldurulacakmış” Dedem Hacı Veyis Efendi faciayı şöyle anlattı: “Kuşluk vakti camiden çıkmış eve gelmek üzereydim. Kışlaya yakın evlerin pencerelerine ve damlarına çıkmış kadınlar gördüm. Bir feryat ü figandır gidiyordu. Nedir bu acaba? Diye kışlaya doğru yürüdüm Kadınlar ağlıyor feryat ediyorlardı. Beni görünce imdada çağırır gibi “Hocam minareyi kesiyorlar yetiş hocam minareyi kesiyorlar” diye seslerini yükseltiler.
İlerleyince gördüm ki bir bıçkı getirmişler, askerler iki tarafından itip çekerek onunla minareyi kesiyorlar. Dayanamadım şöyle dedim: “Allah’ım keşke minare yerine beni kesseydiler. Minaresiz mabet, namazsız insanlar, namazsız millet. Allah'ım senin ismi celalinin Habip’in Muhammed Mustafa'nın anılacağı tevhidin ilan edileceği şu minare; Müslümanları Allah'ın birliğine ruh birliğine, din birliğine, peygamber birliğine, kıble birliğine kitap ve mihrap birliğine, vahdete çağıracak olan şu minare kesileceğine ben kesileydim. Şu minare doğranacağına ben doğranaydım” Bıçkının sesini işittikçe Hz. Zekeriya kesiliyor sandım bana çok dokundu O gün dedemin büyük üzüntü çektiği çok hazin bir gündü.
(Ali Ulvi Kurucu Hatıratları)
MİNARESİNİ KESTİLER
Konya’nın manevi mimarlarından Ali Ulvi Kurucu hoca efendi hatıratlarında camiden şöyle bahseder; “Dolav Mahallesi’nin yanındaki Aslanlı Kışla'nın büyük bir camii vardı Kışladaki askerler eskiden burada beş vakit ezan okuyup namazlarını kılarlarmış. Dedemin camii ot deposu yapıldığı sırada bu camiyi de aynı şekilde boşaltıp depo yapmışlar Aslanlı Kışla Camii'nin şerefesinden yukarı ahşap güzel bir minaresi vardı. “Yahu Allah sonumuzu hayır etsin. Üzüntüsüz günümüz geçmez oldu. Olan yalnız bizim caminin başına değilmiş kışlanın camiine de ot doldurulacakmış” Dedem Hacı Veyis Efendi faciayı şöyle anlattı: “Kuşluk vakti camiden çıkmış eve gelmek üzereydim. Kışlaya yakın evlerin pencerelerine ve damlarına çıkmış kadınlar gördüm. Bir feryat ü figandır gidiyordu. Nedir bu acaba? Diye kışlaya doğru yürüdüm Kadınlar ağlıyor feryat ediyorlardı. Beni görünce imdada çağırır gibi “Hocam minareyi kesiyorlar yetiş hocam minareyi kesiyorlar” diye seslerini yükseltiler.
İlerleyince gördüm ki bir bıçkı getirmişler, askerler iki tarafından itip çekerek onunla minareyi kesiyorlar. Dayanamadım şöyle dedim: “Allah’ım keşke minare yerine beni kesseydiler. Minaresiz mabet, namazsız insanlar, namazsız millet. Allah'ım senin ismi celalinin Habip’in Muhammed Mustafa'nın anılacağı tevhidin ilan edileceği şu minare; Müslümanları Allah'ın birliğine ruh birliğine, din birliğine, peygamber birliğine, kıble birliğine kitap ve mihrap birliğine, vahdete çağıracak olan şu minare kesileceğine ben kesileydim. Şu minare doğranacağına ben doğranaydım” Bıçkının sesini işittikçe Hz. Zekeriya kesiliyor sandım bana çok dokundu O gün dedemin büyük üzüntü çektiği çok hazin bir gündü.
(Ali Ulvi Kurucu Hatıratları)
İBRAHİM ÇİÇEKÇİ
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.