“Kültürünüze ve değerlerinize sahip çıkın”

Ahırlı ilçesinden merhum İmam Osman’ın torunu olan ve dedesi ile aynı ismi paylaştığını söyleyen asırlık Osman dede, ilerleyen yaşına rağmen kendi işini kendi yapması ve sağlıklı yaşamı ile gençlere örnek bir insan.
Ahırlı’nın eski günleri nasıldı?
Eskiden Antalya’dan, Seydişehir’den, Bozkır’dan alışverişe buraya gelirlerdi. Çünkü burada çok sayıda demirci vardı. Her evde leblebi çekerlerdi. Ticaret hayatı çok canlı idi. Yaylalara göç ederdik yazları. Aşağı, Bartlı ve Sülek Yaylaları bizim için vazgeçilmez yerlerdi. Burada Çolak Hafız’ın Hanı vardı. Kışın aşırı kar yağışının ardından yolda kalanlar buraya sığınırdı. Hayvan pazarı, alış veriş çadırları buraya ayrı bir canlılık getirirdi. Ahırlı pazarı öylesine meşhur idi. Buraya gelen herkes mutlaka bizim bir çayımızı içerdi. Hemen her köşede onlarca kasap tarafından kesilip kavrulan keçi etinden yapılan kavurmalar satılırdı. Diyeceğim Ahırlı’nın yaşantısı böyleydi. Eskiden gelin kaynana arasında bir dayanışma vardı. Yaylalara göç zamanı gelince kaynanalar gelinlerini güzelce giydirir, sırtlarına heybelerini alırlar yaylaların yolunu tutardı.
Eskiden gençler ile yaşlılar arasındaki diyalog nasıldı?
Eskiden sevgi, muhabbet çoktu. Büyük küçük belli idi. Herkes birbirini sever sayardı. Komşu komşunun hakkını gözetir, kendisi yaptığı bir şeyi mutlaka komşusu ile paylaşırdı. Yaylada tavşan avı olurdu eskiden. Tavşanı vuran kişi tavşanın yemeğini pişirir yaylada bağırırdı, ‘Herkes kaşığını alsın gelsin’ diye komşularını tavşan yemeye davet ederlerdi. Böyleydi yaşantı. Kimse aç kalmaz, kimse sıkıntıda kalmazdı. Çünkü birimizin sıkıntısını herkes çözmek için uğraşırdı.
Sizin yaşantınız nasıl. Eski gelenekleri devam ettiriyor musunuz?
Biz atadan gördüğümüzü devam ettirdik. Elimden geldiği kadar herkese yardım ettim. Hanım öleli 14 sene oldu. O günden bu yana köyde evimde yaşarım. Çocuklarım gelir gider. Allah’a şükürler olsun şimdilik bir sıkıntım yok. Kendi işimi kendim hallederim. Kimseye yüküm yok. 3 oğlum var beni yalnız bırakmazlar. Ama ne kadar oğlun, kızın olursa olsun insan yaşlanınca bir ayrı kişi oluyor. Her şeyden alınıyorsun. Bunun için çocuklarımı rahatsız etmek yerine kendim yaşamayı tercih ederim. Hiçbir şekilde şikâyetim yok. Kendi yemeğimi kendim yaparım. Evde çok fazla durmam ya çarşıya giderim ya akranlarım ile oturur kalkarım.
Ahırlı’nın şimdiki durumu nasıl. Sizi üzen neler yaşanıyor?
Ahırlı’nın şimdiki durumu hiç iyi değil. Vatandaşlar kahvelerini ayırmış, birbirlerinin gittiği kahvelere gidip gelmiyor. Herkes kendisine ayrı bir yol çekmiş. Hâlbuki dünyada ölüm var. Bunu bilmemiz lazım. Ben hayatımda sadece bir kişiye küstüm onu da fazla uzatmadım. Ama Ahırlı halkı ne yazık ki öyle değil. Benim tek tavsiyem birbiriniz ile küs olmayın, birbirinize sahip çıkın, sorunlarınızı birlikte çözün. Ahırlı’nın gelişmesi için herkes bir şeyler yapmalı diyorum ama olmuyor. Eskiden birlik vardı, kazanç iyiydi çünkü herkes birbirisine destek oluyordu.
İçinizdeki sevgiyi kaybetmeyin!
Allah sevgiyi kaybetmesin, kimseyi yalnız bırakmasın. Hep böyle dua ettim. Gençlere tek öğüdüm kötülük yapmasınlar, doğru gitsinler, doğrunun yardımcısı Allah’tır. Büyüğü küçüğü bilin. Ben hayatımda her yere gittim. Yurt dışına gittim, şehirlere gittim ekmeğimi kazandım, birikim yaptım. Allah’a şükür kimseye muhtaç olmadım. Kimsenin tavuğuna taş atmadım. Kimsenin ırzına namusuna kötü bakmadım. Gençliğimde elimden ne geliyorsa herkese yardım ettim. Mutlaka kendime göre hatalarım da olmuştur. Eşim ölmeden önce bana her zaman , ‘Ben ölürsem yaşayamazsın’ derdi. Ama kimin ne olacağını kimse bilmez. Benim tek istediğim gençlerden, çocuklardan atalarına, yaşlılarına sahip çıkmaları çünkü yalnızlık çok zor.