Kardeşlerin iyi niyeti ‘Çarpık Ocağı’ oluşturdu

Vaktiyle Meydanlı köyünde iki kardeş yaşamaktaymış. Kardeşlerden birisi evli ve çocuklu, diğeri ise halen bekardır. Bu hakkaniyet sahibi iki kardeşin babaları ölmüştür. Ama henüz babalarından miras kalan tarlalarını paylaşmamışlar, birlikte ekmektedirler. Nitekim ekinler hasat edilmiş, tınazlar savrulmuş, harman yerinde buğday birikmiştir. Şimdi bu buğdayları paylaşmak zamanıdır. Bir şinik sana, bir şinik bana paylaşma da tamam ama buğdaylar hala harman yerinde yan yana durmaktadır. O gece bekar olan kardeş abisinden habersiz gece gizlice buğday başına gelir kendi hissesinden çokça bir miktarı abisinin buğdayının üzerine aktarır. Düşünür ki abisinin çoluk çocuğu vardır. Dolayısıyla onun ihtiyacı daha fazladır...
Aynı gece biraz sonra da abi buğday başına gelir.O da kardeşinin daha bekar olduğunu, evlenmesi gerektiğini dolayısıyla daha çok ihtiyacı olduğunu düşünür ve kendi buğdayından bir miktarını kardeşinin buğdayının üzerine aktarır, gider.
Rivayet edilir ki kardeşlerin riyasız bu iyi niyet gösterisinden sonra ertesi gün o buğdayların üzerinde beyaz bir güvercin peyda olur. Esrarengiz beyaz güvercin uzaklara uçup gider. Bir müddet sonra ağzında çok güzel işlemeli esrarengiz bir pabuç getirir. O günden beridir ki en onulmaz hastalar dahi bu pabuçla sıvazlanırsa şifa bulurmuş. Şifa veren bu pabucun bütün Konya ve İçanadolu çevresinde şöhreti vardır. Konya’dan otobüs dolusu hastalar Meydanlı köyüne gelerek bu pabuca sıvanırlarsa şifa bulmaktadırlar.