Kadın şairler yeteneklerini gizledi

Selçuk Üniversitesi Türk Halk Kültürü Uygulama ve Araştırma Merkezi Halk Kültürü Araştırmacısı Uzman Safiye Hale Gürbüz, Yazarlar Birliği Konya Şubesi tarafından organize edilen “Kadın Şairlerin Dilinden Kadın Algısı” konulu bir konferansa katıldı. İl Halk Kütüphanesi konferans salonunda gerçekleştirdiği konferansta konuşmasına çalıştığı kurumun özelliklerini anlatarak başlayan Hale Gürbüz, halk şiiri geleneğinin kadın temsilcileri olan “Kadın Şairler”in, çeşitli sosyo-kültürel şartlar neticesinde erkek şairler kadar ön planda olmadığını, bu bağlamda çalışmalarında, kadın şairlerin gelenek içinde nerede oldukları, şiirlerinde işledikleri konular ve kadın motiflerini ele almaya çalıştıklarını; bu amaçla Türk Halk Kültürü Uygulama ve Araştırma Merkezi arşivinde bulunan, tasnifi yapılmış 2500 derleme incelediklerini ve 113 derlemede kadın şairlere ait şiirlerin bulunduğunu tespit ettiklerini söyledi. Safiye Hale Gürbüz derlemelerin inceleme ve tasnifleri sırasında “Kadın Şairler” ile ilgili yapılan tespitleri şöyle sıraladı: “Kadın şairler uzun süredir şiir yazmalarına rağmen şiir yazmanın ayıplanacağı düşüncesiyle yıllarca bu yeteneklerini içlerinde saklamışlar. 'Kadın şiir söyler mi' eleştirilerinin gölgesinde durmadan dertlerini şiire dökmüşler. Çoğunlukla aşk, sevgi, tabiat, gurbet, askerlik, ayrılık, hasret, keder, yiğitlik sosyal konular, millî ve dinî konularda şiirler söylemişler.  Kadın Şairler taşlama, yergi ve güldürü konularında da başarılı örnekler vermişlerdir. Sosyal-toplumsal konulara karşı çok duyarlıdırlar. Kadın Şairler şiirlerinde kadın motifini anne, kız kardeş, kız evlat, torun, komşu kadın, kız öğrenci, köy-yayla güzeli, gelin ve kuma olarak işlemişlerdir. Bu şiirlerde kadının kadına bakış açısı yeren, eleştiren, yıkıcı, olumsuz bir bakış açısından ziyade sevgi dolu,  yapıcı, olumlu, öven bir bakış açısıdır. Söyledikleri şiirlerinin altında yatan ağırlıklı duygu kişisel dramlar, acılar, sevdiklerini kaybetme ve benzeridir.”