Temmuz ayının yakıcı sıcağıyla birlikte şehir yavaş yavaş rehavete kapılıyor. Asfalt yollar güneşte eriyormuş gibi, öğle saatlerinde sokaklar sessiz... Ama çocuk sesleri hâlâ bir yerlerde yankılanıyor: Parklarda, deniz kıyılarında, köy yollarında... Çünkü yaz tatili demek, çocuklar için özgürlük demek.
Kış boyunca dört duvar arasında, sıralara hapsolmuş hayaller şimdi serbest. Ellerinde dondurmalar, ayaklarında toz, dizlerinde küçük yaralarla büyüyor çocuklar. Bir bisikletin selesinde, bir uçurtmanın kuyruğunda ya da bir çadırın gölgesinde geçiyor günler. Teknolojinin gölgesine çekilmeden, gerçek oyunların tadını çıkaran çocuklar hâlâ var.Yeter ki biz onlara o alanı tanıyalım.
Yaz tatili sadece bir dinlenme süreci değil; çocukların hayal gücünü geliştirdiği, kendini keşfettiği, doğayı tanıdığı bir dönem. Bu yüzden biz yetişkinlere düşen görev, onların yazlarını daha anlamlı kılmak. Bir kitap vermek eline, bir fidan diktirmek, birlikte bir oyun oynamak ya da sadece gökyüzüne birlikte bakmak… Bunlar küçücük ama unutulmaz anılar olur bir çocuğun zihninde.
Yaz sıcağı geçer, tatil biter, okullar yeniden açılır. Ama çocukluk yazları kalır. Ne kadar koştuğun, ne kadar güldüğün, kiminle oynadığın… Bir çocuğun hafızasında yer eden şeylerdir bunlar.
Bu yaz, çocukların çocuk kalmasına izin verelim. Onlara sıcak havanın, boş zamanın, özgürlüğün tadını çıkarmaları için fırsat verelim. Çünkü yaz tatili geçer ama çocukluk yazları unutulmaz.