İzzet, sözlüklerde şöyle tanımlanıyor:
“Bir kimse zelil iken kavi ve kudret sahibi olmak.”
İzzet; “değer, kıymet, ziyadelik, üstünlük” demek.
İzzet; “muhterem ve muteber olmak” demek.
İzzet; “yücelik, ululuk, şeref, itibar, saygı, kudret ve azamet” demek.
İslâm coğrafyası ile Müslümanların imtihanı kaybettikleri Gazze Şeridi’nde, ne kırmızı çizgiler kaldı ne de yeşil çizgiler… Çizgilerin hepsi bombalar altında akan kanların altında silinip gittiler.
Bir avuç Siyonist Yahudi karşısında duramayan Müslümanların izzetleri, şeref ve itibarları iki paralık oldu mu, olmadı mı?..
İslâm coğrafyası ve Müslümanlar, İsrail oğulları ile hıristiyanlar karşısında tekrar değer, kıymet, üstünlük, şeref, saygı, itibar, kudret ve azamet kazanmak istiyorlarsa; Allah’ın ipine sıkı sıkıya sarılmak, yeniden iman etmek ve ateizm, deizm ile dünyevileşme girdabından kurtularak bilgiye ve bilime ehemmiyet vermek zorundalar.
İslâm dünyası ve Müslümanların, İsrail Devleti ve ona destek veren Amerika, İngiltere ve Avrupa devletleri karşısında derin zaaf içerisindeler. Müslümanlar güç, kuvvet, bilgi-bilim ve iman denilen cevherden uzaklaşalı kaç yüzyıl oldu? Bilgi ve bilim üretmeyeli tam 775 yıl olmuş. 1250’den beri Müslümanlar bilgi üretemedikleri için bilimde de geri kaldı.
Gazze’den sonra sıra Lübnan’da, Lübnan’dan sonra Ürdün’de ve sonra Suudi Arabistan’da… ABD Başkanı Trump’ın Suudi Arabistan ve BAE’de nasıl karşılandığını ve petro-dolarları nasıl götürdüğünü gördük. Arap kadınların Trump’ı başlarını açıp saçlarını iki yana sallayıp karşılamaları nasıl bir aşağılık duygusudur…
Ateizm, deizm ve sekülerizm (Fransa’da 1755’de literatüre girdi) girdabında ve derin bir zaaf içerisinde bocalayan Müslümanlar olarak bizlerin yeniden iman etmemiz gerekiyor:
“Ey iman edenler! Allah’a, Resûlü’ne, indirdiği Kitap (Kur’an’a) ve daha önce indirdiği kitapların asıllarına (gereği gibi sebatla) iman edin.” (Nisâ, 136)
Gençler, insanlar ve insanlık imandan çıkmış derin bir sapıklık içinde Küresel Şeytan’ın oyuncağı olmuş durumda. Atezim, Deizim, Sekülerizm (dünyevileşme), Komünizm ve Kapitalizm insanı, insanımızı ve insanlığı mahvetmiş, derin bir sapıklığa düşürmüş vaziyette.
Hâlimiz şöyle: “Doğrusu iman edip de sonra küfre sapanlar, sonra (yine) iman edip de sonra (tekrar) küfre sapanlar, sonra da küfürde ileri gidenler/küfür hallerini devam ettirenler var ya, Allah, onları ne bağışlar ne de (doğru) yola eriştirir.” (Nisâ, 137) Nisâ Suresindeki 141. âyeti de iyice ve sindire sindire okumanızı tavsiye ederim.
Gazze’de ve/veya Gazze’yle uyanmak adına iki milyar İslâm coğrafyası şimdiye kadar ne yaptı? Gönderdikleri maddî yardımlar bile Mısır’daki Refah Kapısı’ndan girmesine Siyonist Yahudi, müsaade ederse ya giriyor ya da girmiyor…
Gazze’de soykırıma uğrayan kardeşlerimiz için Allah için cesur yürekler olamadık. Sadece dille bugz ediyoruz. İmanın en alçak derecesiyle onlara dua etmekten, İsrail askerlerine “kahrolsun!” demekten başka elimizden bir şey gelmiyor!
Biz bilgiyi ve bilimi tam anlamıyla üretemediğimizden için bu durumdayız. Düşmanlarımızdan (kâfirlerden) korkuyoruz! İmanımızdan şüphe duyuyor ve şüpheye düşüyoruz. Düşmanlarımız, “Türk milletini Batı medeniyeti için tehlike olmaktan çıkardığından” bu tarafa iki asır geçti. Dünya’da ve ülkemizde ne adalette denge kaldı ne de başka şeylerde… Adaletsizlik, haksızlık, zulüm, ırkçılık ve kavmiyetçilik almış başını gidiyor.
Kâinat Kitabını tam anlamıyla okuyamadık. Onun için “Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?” ilâhî uyarısı karşısında en büyük nimet olan akıl nimetini niye, neden ve niçin kullanmadık? Batılılar gibi Kâinat Kitabını niçin tam mânâsıyla okuyup iman cevheriyle bilgiyi harmanladıktan sonra neden bilim üretemez olduk?
Gazze’de uyanmayacak ve Gazze’yle uyanmayacaksak ne zaman uyanacağız?
Yoksa “Balık kavağa çıkınca” mı?...