Kalem ile kâğıt arasında bir bağdır yazmak. Ve insan ruhunun kelimeler arasında sıkışıp okundukça özgür kalmasıdır. İnsana verilen en güzel özelliklerden biridir. Bazen bir çeşit iletişimdir. Zira sözünü söylemeye çekinen bir kelemi eline alıp yazmadı mı? Ya da bir söz unutulur korkusuyla kâğıtlara defalarca yazılmadı mı? Hatta demedi mi atalarımız “ söz gider yazı kalır diye”? Ve yazmak eylemi neticesinde asırlardan nice eserler kaldı günümüze. Orhun yazıtları gibi mesela. Yazmak anlatmaktır ya da bir kalemle anlatılanı anlamaktır. Yazmak korkmamaktır kelimeleri aydınlatan cesaret meşaleleri yakmaktır. Yazmak bir umudu yazdan ırak bir kış mevsiminde önce yeşertip sonra yaşatmaktır. Yazmak bir şiirde bir öykü de bir denemede yeni yollara sapmaktır. Yazmak bazen bir diken tutmak olsa da çoğunlukla bir gülü koklamaktır. İşte o denli güzel bir eylemdir yazmak. Ve yanlıştır yazmak eylemini yalnızca bir yazara bir şaire atfetmek. Çünkü yüreği olan herkes yazar ve yazarken yeni duygular doldurur yüreğinde ki heybesine. Ve heybesi açıldıkça yeni duygularla karalanır kâğıtlar. Ama sakın korkmayın kâğıt karalandıkça kirlenir diye zira edebi olan edep barındırır ve edep ne yürek kirlendirir ne kâğıt. Neticesinde insan yazar bazen yaşadıklarını bazen de hülyasında yaşattıklarını yazar. En güzelinin yazmak olduğunu bilerek yazar. Kelimelerin tadını kâğıtta tadarak, anlamlarını zihninde çağrıştırarak yazar. Böylelikle yazmak eylemi giderek isimleşir ve yazan insanların isminin önüne gelir. Mesela ”yazar” Necip Fazıl gibi ya da “yazar” Cengiz Aytmatov gibi. Yazmak eylemi okumak gerektirir tabi zira okumayan bir insan nasıl yazar. Tabi okuyan her insan yazabilir mi bilinmez fakat yazan her insanın okuması gerekir. Kalemlerden nice sözler okuruz yüreğinde bir hülya olan mürekkebinde bir “vaveyla” olan. İşte yazmak böyledir, bir şeyi bin bir şeye benzetebilmektir. Yazmak dinginliktir, yazarken yalnızca kalem ve kâğıdın uyumunu seyretmekten çok daha fazla bir şeydir. Ve yazdığını okumak tanıdık biriyle ummadık bir sokakta ya da bir yol ortasında karşılaşmak gibi bir şeydir. Kısacası yazmak güzeldir…