Şeddeli* uyku..!

Kanuni Sultan Süleyman devri…

Osmanlı Devleti’nin her yönden zirveye ulaştığı devir…

Askeri, idari, adli, siyasi, alanlarda dünyanın tartışmasız tek lideri Cihan İmparatorluğu…

***

Osmanlı edebiyatının en büyük ustaları bu devirde yetişti… Mimar Sinan gibi, dünya tarihinin gelmiş geçmiş en büyük mimarı da Kanuni devrinin eseri...

Sınırları içinde yaşayan Müslüman, gayri müslim halk, devlete son derece güveniyordu…

***

Fakat her kemalin bir zevali olduğu için, Osmanlı Devleti bu dönemden sonra gerilemeye başladı ve bu da devletin yıkılışına kadar 350 yıl sürdü…

İşte bu parlak devrin sonlarına doğru, yaşlı bir kadının evine geceleyin hırsızlar girer ve bütün eşyalarını götürürler…

***

Kanuni celali bir padişahtır… Devlet erkanı önünde tir-tir titremektedir…

Kadıncağız da saraya giderek durumu padişaha anlatmak ister…

Divan toplantısı bitince, dışarı çıkan padişahın huzuruna gelen kadın, başına gelenleri anlattır…

***

Kanuni, onu dinledikten sonra, birazda kadının tedbirsizliğine kızgın;

“Nasıl olup da bu kadar derin uyudun, hırsızların eve girdiklerini fark edemedin mi? Bu nasıl uykudur bre kadın” diye yarı azar yarı sitem divanda çıkışır…

Bir taraftan da kadının zararının karşılanmasını vezirlerine işaret eder…

Kadın mahçup olmuştur ancak bu mahcubiyeti öfkesine engel olamaz ve tereddüt etmeden Cihan Padişahı Kanuni’ye çıkışır;

“Padişahım, biz sizi uyanık biliyorduk da, onun için bu kadar derin uyuduk…”

***

Nereye bağlayacağız mevzuyu?

Sayın okur, hiç bir yere bağlama bence, bırak avlunun ortasında, sahipsiz merkep gibi dursun bu kez bu mevzuu…

***

Kime diyon, kime yazıyon…

Gittin yine tam oraya bağladın yine değil mi mevzuyu sayın okur…

Biz hala Nasreddin Hoca’nın tarafını tutuyoruz bu mevzuda…

“Hırsızın hiç mi suçu yok mübarekteyiz…” diye…

Hırsızın ele alınacak yeri kalmadı… Bir o suçlu çünkü…