Bir yolculuğa çıkmışlardı onlar,
Gazze'ydi yolculuğun adı…
Gazileri oldu onların…
Ve şehadete koşanları vardı ki,
Cennete uçmuşlardı.
Davası Hak olanların yolculuğuydu bu.
Haksızlığa karşı durandı onlar.
Haklının hakkını alması için,
Kapı açmaktı gayeleri…
Çünkü zulüm vardı orada,
Acı vardı, ızdırap vardı.
Zalimlerin kılıcı durmuyordu,
Yürekleri parçalıyordu ara vermeden.
Çığlıklar yükseliyordu yıkıklar arasından…
Açlardı çocuklar,
Sütü yoktu anaların…
Süt yerine, gözyaşı akıyordu onlardan.
Çaresizdi dedeler, nineler,
Çaresizdi anneler...
Zindanlardaydı gençler…
Açık bir cezaevi olmuştu Gazze,
Nice mesajlar veriyordu bizlere.
Bunun için gitmişlerdi onlar.
İnsanlık adına…
İnsanlığı haykırmak için.
Sadece "insani yardım"dı arzuları,
Analar ve çocuklar için dolmuştu gemileri…
Ama zulümle karşılandılar.
Taciz edildiler.
Ellerinden alsalar da silahlarını zalimlerin,
Onlara acıdılar.
Ama onlar,
Yolcuları vurdular.
Bir kere daha gömüldü insanlık,
Çıkılmayası bataklıklara…
Vuruldular onlar;
Tertemiz, pırıl pırıl…
"Vurulup tertemiz alnından uzanmış yatıyor" ifadesi,
Yankılandı bir kez daha kulaklarda…
"Gitme turnam gitme, vuracaklar,
Kanadın kıracaklar" dense de onlara,
Bir güvercin misali,
Apak kanatların çırptılar,
Cennete doğru uçtular…
Zalimlere meydan okudular,
Ölümü şehadet saydılar.
Meğer kırılmamıştı kanatları.
Şimdi kırıldı zalimlerin,
Zulüm kanatları…
Gökte değil,
Yerde çırpınıyorlar.
Çünkü onlar,
Zalimdirler!
Felaket olacak onların,
Âkıbetleri…
Onları bekliyor bilin,
Cehennem zebanileri…